DeanmooreAlbum

The Progsessionist, het zou zo maar een mooie naam kunnen zijn voor een online magazine of tijdschrift dat de lezer informeert over nieuwe cd’s en nieuws uit de progressieve muziekwereld. Het is ‘slechts’ een nummer op deze ep die de formatie Deanmoore uit het Gelderse Lichtenvoorde heeft uitgebracht. Het markeert een nieuwe periode voor een band die onderhevig is geweest aan twijfel of de muziek wel alternatief, progressief en creatief genoeg was voor de individuele bandleden.

De band is in 2007 opgericht en heeft voordat  “Illusions” het levenslicht zag al vier ep’s uitgebracht. Nadat er rondom 2012 veel aandacht is geweest van de regionale pers en radiozenders als 3FM en radio 538, ontstaat er door een gesprek met een  geïnteresseerde boekingsagent twijfel bij de bandleden of ze tevreden zijn met een ‘mainstream’ geluid waardoor de band eventueel zou doorbreken. Na een intensieve praatsessie zijn de bandleden er uit; “we brengen vanaf nu alleen nog nummers uit waar we allemaal achter staan!” Toch volgt er na die beslissing een moeizame periode,  die resulteert in het terugtrekken van één van de twee gitaristen en zorgt onbedoeld voor problemen omdat veel songs niet meer gebracht kunnen worden zoals ze oorspronkelijk bedoeld waren. Na veel sleutelen aan de songs kan er in 2014 toch weer een ep opgenomen worden.

De muziek op deze ep is absoluut niet mainstream, dat is de conclusie na een paar luistersessies. De muziek herbergt stevige progrock met een klein metalrandje. Dikke gitaren, een vette bassound en wervelende drums vermaken je gehoorkanalen zonder echt een uniek geluid neer te zetten, maar toch is het zeer onderhoudend. De nummers zijn gelaagd, hebben een mooie opbouw en vervelen werkelijk nergens. Hier en daar ontwaar ik zelfs wat ‘shoegaze’ momenten. Muzikaal gezien is deze band begaafd en daarom heb ik ook wel verwachting voor de toekomst. Vergelijkingen met andere namen zijn wel te noemen, maar ik doe de band geen eer aan die hier te noemen. Dit is een band met potentie en wanneer er wellicht nog iets meer karakter in de sound ontstaat (door bijvoorbeeld het aantrekken van een tweede gitarist),  heeft deze band absoluut toekomst.

Ik kan mij namelijk goed voorstellen (en hoop voor de toekomst) dat de band nog wat meer spanning kan opbouwen in de composities. Wat meer unieke details kunnen er zo maar voor zorgen dat er nog meer uit deze band is te halen is dan we nu in de muziek kunnen vinden. Hoe dan ook staat de productie als een huis, alles komt namelijk perfect bij elkaar. De drums, basgitaar en elektrische gitaar zijn één geheel, maar wanneer je gedetailleerd luistert naar de verschillende instrumenten valt het op hoe mooi de balans in de mix is. Na enig zoeken wordt mijn vermoeden dan ook bevestigd; de cd is gemixt door Jochem Jacobs, ik dacht het al te horen, hoewel het de band siert dit niet overdreven te vermelden in de promosheets of op de website.

Gelderland en de achterhoek heeft er weer talent bij, dat was live al aangetoond door het trio, maar met deze ep is het ook voor de rest van de wereld duidelijk!

Ruard Veltmaat