Dear MotherAlbum

Bulletproof is een veelgebruikte titel voor cd’s. Google er op los en je zal merken dat het veel hits oplevert. “Bulletproof” was ook de titel van het debuutalbum van de bijzondere formatie K-otic. Aan het begin van dit millennium was dat een Nederlandse popgroep die ontstond uit het televisieprogramma Starmaker. De groep bestond uit jonge muzikale talenten en de band vergaarde nationaal en internationaal publiciteit door het unieke concept; een band die geformeerd werd door jonge muzikanten in een Big-Brother huis.

Dear Mother is eveneens nieuw Nederlands talent en bestaat uit drie jonge kernleden, Merel Bechtold (Delain), Joey Marin de Boer en een Russische zanger genaamd David ‘Hruska’ Pear. In 2019 is het project opgestart en in korte tijd worden daarna veel streams vergaard die door de band op Spotify zijn gezet. Inmiddels is de band een miljoen streams gepasseerd. De muziekstroming die deze band maakt is overigens totaal anders dan K-otic, Dear Mother maakt een interessante mix van verschillende metal soorten.

De band lijkt duidelijk geïnspireerd door bands als Linkin Park, Bring Me The Horizon, maar ook bands als Periphery, Tesseract en Amaranthe zijn enigszins terug te vinden in het geluid. Daardoor is de muziek van Dear Mother allesbehalve uniek te noemen, maar wel aanstekelijk. Het is vooral alternatieve metal of melodieuze metalcore wat je kan verwachten, aangevuld met toetsen en elektronica.

De vergelijking Amaranthe vind je in de openingstrack Vertigo. Het enige wat ontbreekt is Elize Reed, de zangeres van die band. De symfonische orkestraties die Amaranthe gebruikt komen ook op dit album van Dear Mother veelvuldig aan bod. Het is niet bepalend voor het totaalgeluid, maar geven de tracks een moderne en toegankelijke toets mee. Sterk punten zijn de veranderende melodieën en strakke riffs. Als je op voorhand zou moeten aangeven hoeveel bandleden dit geluid produceren zal je ongetwijfeld meer noemen dan deze drie, hoewel sessiemuzikant Werner Ekelens ook een stevige vinger in de pap heeft.

De band weet op verrassende wijze snoeiharde songs op te pimpen met een onverwachte toevoeging. Bijvoorbeeld Invincible is in de basis knetterhard, maar de track krijgt een vriendelijk gezicht door het gebruik van een kinderkoor. Ook het gebruik van de typische achtergrondzang in Means To No War is origineel te noemen en A Soul For Hire is een elektronische song die een ander (minder metal) geluid brengt dan de rest van de plaat. Afsluiter Palace is een prachtige akoestische song en sluit het album eigenwijs en zelfbewust af.

Binnen de moderne metal die Dear Mother maakt ga ik nu een vergelijk noemen die misschien als een tang op een varken slaat, maar ik maak hem toch. De inspiratie voor dat vergelijk komt van zanger David Pear, die met zijn stemgeluid tijdens bepaalde momenten doet denken aan zanger Robert Amirian van de legendarische bands Collage en Satellite. Bijzonder detail, die vergelijkende zang is bijvoorbeeld op te pikken in de track genaamd, jawel: Satellite. Het zijn momenten, soms vlagen, ook de melancholie binnen de productie werkt daar aan mee, maar bij mij komt de vergelijking vaak naar boven. Ben ik de enige? Zo ja, ik heb er vrede mee.

Bovenstaande alinea is alleen niet genoeg bewondering aan het adres van David Pear, want wat maakt hij deze plaat goed! Pear is van alle markten thuis, cleane vocals, grunts en screams, alles wordt op waanzinnig goede wijze gebracht. Vooral de verschillende dynamieken (binnen één zin de lage en hoge toonhoogten aanraken en vervolgens afmaken met een scream) maakt dit een album dat je gehoord moet hebben.

Ik voorspel een mooie toekomst voor dit trio, mits ze genoeg airplay krijgen en een kans te schitteren op live podia. Één fan hebben ze er in elk geval bij.