DecimalsAlbum

Over het nut en noodzaak om van een sterke snoeiharde prog metal plaat als ‘Train Of Thought’ van Dream Theater een instrumentale versie onder de naam ‘Train Of Thought Instrumental Demos 2003’ uit te brengen zijn veel verschillende meningen te verzamelen. Negatief gezien is zo’n uitgave eigenlijk natuurlijk te makkelijk en blinkt uit in artistieke armoede. Pluspunt is dat als de zang van James Labrie niet jouw ding is je hier prima zelf op mee kunt brullen.

Voor prog metal liefhebbers die dit anders zien en hun dagelijkse adrenaline metal shot nodig hebben aan gebeuk, geram en supersnelle licks, maar toch iets nieuws willen horen, hebben met het album “Symetry” van Decimal een uitstekend alternatief. Met de volledige geheelonthouding aan enig gezang, geschreeuw of gegrunt ontpoppen deze Spanjaarden zich met kwalitatief hoogstaande instrumentale prog metal een album waar Dream Theater nog een puntje aan kan zuigen.

De opname duurde dan ook van januari tot en met september 2020 tijdens de lockdown. Naast het ruimschoots uitwerken van hun muziek is ook aandacht besteed aan het conceptverhaal van Albert Gimeno en het bijbehorende artwork. Het geheel wordt aan een science fiction gerelateerd verhaal gehangen dat gaat over gebeurtenissen en communicatie tussen verschillende parallelle universums en zijn bewoners die gevangen in ruimte en tijd een ode brengen aan overleven en dood.

Muzikaal zijn de nummers onderverdeeld in drie hoofdstukken inclusief een fraaie symfonische opening als prelude en een lange epiloog waar alle registers nog eens worden opengetrokken. In elk Chapter keert er wel een akkoordenschema of intro met een bas variatie in een ander gekoppeld nummer terug. Echter, thema’s of rode draden, die het conceptverhaal zouden kunnen ondersteunen, worden muzikaal niet uitgewerkt. Door deze opzet zijn de nummers ook prima random te beluisteren wat dan weer prima past als je het dan toch over toepassing van de relativiteitstheorie hebt. Wat je zeker mag verwachten is dat geïnspireerd op de albumhoes je met duizelingwekkende vaart het zwarte gat in schiet, alwaar je in een parallel prog metal universum belandt. Eentje waar djents de dienst uitmaken en waar scheurende gitaargeweld je de duisternis in jagen.

Niet alles gaat snoeihard en in de hoogste versnelling. Cryptic Existance bijvoorbeeld is een Flamenco achtig stuk maar dan met getokkel op electrisch gitaar. Dit wordt voortgezet met jazzy accenten in Atlas. Gitarist Alex Bru staat heel knap zijn mannetje op zes snaren net zoals Albert Gimeno op drums in dit genre. De bassist Carles Romagosa wil ik graag speciaal benoemen, hij weet me te raken met zijn indringend spel aan lage ondertonen die af en toe mijn darmen geselen zoals in Keep Safe From The Rain. Met z’n drieën presteren deze Barcelonezen het dat je een zanger helemaal niet mist en dat is niet elke metal band gegeven. Hoop alleen dat deze band meer van zich laat horen dan het eerder genoemde en geroemde Xang.