DemiansAlbum

Droomdebuut van een einzelgänger.

Emotie en een scherp oor voor de juiste compositie. Dit is in een notendop de succesformule van Demians. Nicolas Chapel, de 29-jarige Fransoos en enig bandlid (alleen live bedient hij zich van extra bandleden) heeft dankbaar gebruik gemaakt van zijn introverte persoonlijkheid bij het creëren van deze cd. De teksten hebben zonder uitzondering betrekking op hemzelf en hebben ‘sociaal isolement’ als centraal thema. Bij het schrijven ervan heeft hij er, naar eigen zeggen, geen moment bij stilgestaan dat een behoorlijk aantal mensen zijn hersenspinsels zou analyseren. Voor de muziek heeft hij geen bewuste richting gekozen, maar zuiver dat gespeeld en opgenomen wat goed aanvoelde. Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn.

Muzikaal gezien heeft Nicolas Chapel de som der navolgende delen doen ontstaan en overtroffen: Het toetsenwerk en de triphop-invloeden van Massive Attack uit de “Blue Lines” periode; de donkere poëzie en het gitaargeluid van Anathema ten tijde van “A Fine Day To Exit”; een vleugje Art-rock van David Sylvian en de melancholie van Katatonia. Op enkele nummers voegt hij er nog het grunge-geluid van jaren ’90 iconen Bush aan toe. Een uiterst doeltreffende en zo nu en dan progressieve mix. Bovenstaande suggereert echter al dat ‘wij’ Demians niet zonder meer mogen claimen als progrock-band en dat streeft men (gelukkig maar) ook niet na.

Bij eerste beluistering valt direct op hoezeer het album als één geheel beluisterd moet worden. De nummers vloeien uiterst soepel in elkaar over en vormen een fraai geheel. Eentonig wordt het nergens en de songs krijgen alle ruimte voor een zorgvuldige opbouw. Hiermee wordt een heel belangrijke troef op tafel gelegd. Elke song staat weliswaar op zichzelf maar vormt tevens een prachtige intro voor de volgende. Elk volgend nummer dient zich volstrekt logisch en als vanzelf aan.

De eerste kennismaking met Demians is het nummer The Perfect Symmetry. Hoewel “Building An Empire” absoluut een groeiplaat is, schieten direct woorden tekort om aan te kunnen geven hoe sterk deze compositie is. Werkelijk briljant. Spanning is vanaf de eerste seconde aanwezig en laat je geen moment meer los. Met ruim 9 minuten is het nummer aan de lange kant, maar is voorbij voor je het weet. De honger naar meer is nauwelijks te stillen, maar eerst MOET de repeatknop worden ingedrukt om dit alles nogmaals te ondergaan.

Shine is na de overweldigende opener een stuk kleiner en intiemer. Hierdoor ontstaat ruimte even adem te halen alvorens een heerlijk zware riff het nummer overneemt. Met een dikke drie minuten wordt een solide brug geslagen naar het meer epische en heerlijk ‘catchy’ (en zelfs licht poppy) Sapphire. Nogmaals: opbouw, samenhang en volgorde van de nummers op deze cd zijn werkelijk subliem.

Naive is een lekker tussendoortje: goed gitaarwerk en luchtig refrein. Je bent dan maximaal voorbereid op het donkere Unspoken wat in al haar schoonheid zo op Anathema’s voorlopige hoogtepunt “A Natural Disaster” zou kunnen staan (en voor ondergetekende is dit een heel groot compliment). Wat een sfeer, puur kippenvel.

Even wat informatie tussendoor. “Building An Empire” is met minimale middelen tot stand gekomen. Geen dure studio, gewoon direct uit de speaker opgenomen. Knap, want de sound van het album is uitstekend. Zoveel kost het tegenwoordig dus niet meer om een cd op te nemen, hetgeen een goed antwoord is op het downloaden.

Sand is met 16 minuten het langste nummer en de perfecte afsluiter. Zonder zich te herhalen laat Nicolas hier nog één keer alle ingrediënten de revue passeren en live zal deze song met een stevig middenstuk zeker de nodige deining in het publiek veroorzaken. Het duurt even voordat deze song volledig beklijft maar na enkele luisterbeurten valt alles op z’n plaats.

Het is niet voor niets dat Demians met dit debuut het podium mag delen met gevestigde bands als Opeth en Pain Of Salvation. Zonder te overdrijven kun je op basis van deze cd stellen dat het meer dan verdiend is. Ik ben heel benieuwd tot welk moois Demians nog gaat leiden. Laten we eerst maar een tijdje genieten van “Building An Empire”. Die opvolger komt er wel!

Govert Krul