Sherinian, Derek

Mythology

Info
Uitgekomen in: 2004
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: Inside Out
Website: http://www.dereksherinian.com/
MySpace: http://www.myspace.com/dereksherinian2008
Tracklist
Day Of The Dead (8:20)
Alpha Burst (4:55)
God Of War (5:16)
El Flamingo Suave (4:54)
Goin' To Church (4:46)
One Way Or The Other (4:56)
Trojan Horse (3:55)
A View From The Sky (4:55)
The River Song (3:51)
Derek Sherinian: toetsen
Met medewerking van:
Tony Franklin: basgitaar
Jerry Goodman: viool
Allan Holdsworth: gitaar
Steve Lukather: gitaar
Marco Mendoza: basgitaar
Simon Phillips: drums
Rufus Philpot: basgitaar
Steve Stevens: gitaar
John Sykes: gitaar
Brian Tichy: gitaar, drums
Zakk Wylde: gitaar, zang
Blood Of The Snake (2006)
Mythology (2004)
Black Utopia (2003)
Inertia (2001)
Planet X (1999)

Bij de meeste lezers is Derek Sherinian vermoedelijk vooral bekend van zijn korte verblijf in Dream Theater. Nog voordat de toetsenist hier zijn koffers moet pakken neemt hij met Virgil Donati, Tony Franklin en Brett Garsed zijn solodebuut “Planet X” op. In 2001 volgt “Inertia” met Tony Franklin, Jimmy Johnson, Tom Kennedy, Steve Lukather, Simon Phillips en Zakk Wylde en weer twee jaar later verschijnt Black Utopiamet Al DiMeola, Tony Franklin, Jerry Goodman, Steve Lukather, Yngwie Malmsteen, Simon Phillips, Billy Sheehan, Brian Tichy en Zakk Wylde.

Tussen deze solowerkzaamheden door richt hij met Rod Morgenstein, John Myung en Ty Tabor de band Platypus op, waarvan “When Pus Comes To Shove” (1999) en “Ice Cycles” (2000) uitkomen. Ook start hij met Virgil Donati en Tony MacAlpine het trio Planet X, waarvan “Universe” (met Tom Kennedy, 2000), “Live From Oz” (met Dave LaRue, 2002) en “Moonbabies” (met Jimmy Johnson, Tom Kennedy en Billy Sheehan, 2002) verschijnen. Tenslotte speelt hij met Gregg Bissonette, Matt Bissonette en Ty Tabor ook nog op het titeloze album (2002) van Jughead.

Uit het bovenstaande zijn makkelijk twee conclusies te trekken. Ten eerste brengt Derek Sherinian in de periode 1999 tot en met 2003 maar liefst negen albums op de markt, zodat hij met recht een eersteklas werkpaard genoemd kan worden. Uit de imponerende lijst met namen blijkt verder ook dat de toetsenist zich graag laat omringen door een exclusief gezelschap van doorgewinterde (gast)muzikanten.

Ook voor “Mythology” brengt Derek Sherinian weer een indrukwekkende troepenmacht op de been. Dit keer bestaat het leger uit Tony Franklin (Blue Murder), Jerry Goodman (Mahavishnu Orchestra), Allan Holdsworth (UK), Steve Lukather (Toto), Marco Mendoza (Blue Murder), Simon Phillips (Toto), Rufus Philpot, Steve Stevens (Billy Idol), John Sykes (Blue Murder), Brian Tichy (Billy Idol) en Zakk Wylde (Ozzy Osbourne). Dat is opnieuw een stel illustere namen, waarvan de liefhebbers spontaan zullen gaan watertanden…

Niet alleen ligt het concept van dit album min of meer in het verlengde van zijn vorige soloplaten, ook muzikaal trekt Sherinian tot op zekere hoogte de op “Black Utopia” ingezette koers door. Op dit vierde solowerk in vijf jaar krijgen de strijdkrachten van de toetsenist zoveel speelruimte dat je ook nu eigenlijk niet van een soloalbum kunt spreken. Desalniettemin zullen vooral de gitaarfetisjisten weer smullen van deze driekwartier durende mengsel van rock, metal en fusion en zelfs een vleugje flamenco.

Derek Sherinian dicht zichzelf in dit alles een meer dan bescheiden rol toe, want ook op deze plaat blijft hij voornamelijk actief op de achtergrond. Toch treedt hij wel eens op de voorgrond met zijn gevarieerde toetsenspel. Hierbij maakt hij gebruik van een Fender Rhodes Suitcase ’73 elektrische piano, een Hammond B3 orgel met een Leslie 147 luidspreker, een Korg Triton Pro synthesizer, een Nord Lead 3 synthesizer, een Roland V-synth synthesizer en een Yamaha vleugel.

Het echte vuurwerk komt dus opnieuw op het conto van de gitaristen. Zo erg zelfs dat je dit album meer als gitaar- dan als toetsenplaat kunt zien. Toch wil ik de bijdrage van violist Jerry Goodman niet onvermeld laten, want de man levert op One Way Or The Other een fraai ‘gevecht’ met Allan Holdsworth. De overige muzikanten zijn stuk voor stuk belast met de opdracht om deze solisten te voorzien van een zo goed mogelijke ondergrond.

De plaat staat werkelijk bol met onvervalste spierballenmuziek, waarbij de instrumentalisten bijna continu om de aandacht van de luisteraar vechten. Dat is echter zowel de kracht als de zwakte van het album, want door het niet aflatende instrumentengeweld wordt af en toe het verzadigingspunt gevaarlijk dicht genaderd. Bovendien kan ik het album door de verschillende stijlen van de diverse solisten niet als één samenhangend stuk zien. Dat is, paradoxaal genoeg, ook weer de kracht van de plaat, want op deze manier valt er voor iedereen wel iets te genieten.

Ik moet toegeven dat ik, via een oud-collega, me pas recentelijk opnieuw aan het verdiepen ben in dit soort muzikantenmuziek. Ik ben dan ook van mening dat “Mythology” voornamelijk interessant is voor liefhebbers van Derek Sherinian’s solowerk in het algemeen en “Black Utopia” in het bijzonder. Daarnaast zullen de gitaarfanaten ook zeker aan hun trekken komen. Het is zonder meer een sterk album geworden, maar persoonlijk prefereer ik zijn werkzaamheden met Planet X.

Frans Schmidt

Koop bij bol.com

Send this to a friend