DGMAlbum

Het Italiaanse DGM werd in Japan al na de release van het tweede album bestempeld als het Europese antwoord op Dream Theater en Symphony X. De vierde cd “Hidden Place” zou nu ook voor de definitieve doorbraak in datzelfde Europa moeten kunnen zorgen. Alle benodigde ingrediënten zijn hiervoor in zeer ruime mate aanwezig.

DGM is al sinds 1994 actief in het wereldje van de progmetal. Gitarist Diego Reali is de enig overgebleven strijder van het eerste uur. De groep heeft derhalve in haar bestaan vele bezettingswisselingen gekend maar is daar, gelukkig, telkens beter uit te voorschijn gekomen. Het onomstotelijke bewijs voor deze stelling wordt geleverd op “Hidden Place”.

Wat een indrukwekkende plaat is dit geworden! Boeiend van de eerste tot en met de laatste seconde. Puur luistergenot. De cd opent meteen heftig met het up-tempo nummer A Day Without The Sun. De duels die door de gitarist en toetsenist uitgevochten worden, zijn van grote klasse. Vooral de nieuwe toetsentovenaar Fabio Sanges is een groot talent. Zijn inbreng tilt de band naar een hoger niveau, het eredivisie niveau. De tweede track Save Me is eigenlijk van hetzelfde laken een pak: heerlijke solo’s en een dito melodie. Op Hidden Places wordt even wat gas teruggenomen. Het navolgende Invisible Pain heeft eigenlijk alles wat je van een goede progmetalsong mag verwachten. Het piano-intro is stemmig en vormt de opmaat voor een gedragen compositie. Halverwege raakt het nummer in een stroomversnelling en vliegen de gitaar- en toetsensolo’s je aan alle kanten om de oren. Schitterend.

DGM heeft gewoon alles in huis. Een ijzersterk zanger, uitstekende muzikanten en, niet in de laatste plaats, razendknappe, bijzonder afwisselende composities. Dit wordt nog maar eens onderstreept door de twee laatste songs. Age Of The Flame begint supersnel maar kent in het middenstuk een frivool jazzintermezzo. Hekkensluiter Winter Breeze is weer om lyrisch van te worden. Het begint als een rustige ballade met een hoofdrol voor zanger Titta Tani. Na een paar minuten wordt de sfeer al wat grimmiger, om te eindigen in een meesterlijke en meeslepende climax. De flitsende solo’s spetteren uit je speakers.

Het mag inmiddels duidelijk zijn dat DGM met “Hidden Place” een schitterend schijfje heeft afgeleverd. Pure topkwaliteit die alle aandacht verdient. Overtuig jezelf!

Joost Boley