Dick

Dangerous Dreams

Info
Uitgekomen in: 2017
Land van herkomst:  Finland
Label: Eigen Beheer
Website:  www.facebook.com/dickmusic
Tracklist
Back To Hell (5:37)
Night Flyer (4:52)
To See Angels (5:58)
Winter Ghost (4:08)
Woman (6:19)
Hand In Hand (7:38)
Show Me A Girl (8:16)
Dick: drums, zang, synth/midi, gitaar en stuff

Met medewerking van:
Terje Hirvonen: basgitaar (1-5)
Matilda Koivisto: achtergrondzang (3)
Andy Peltola: achtergrondzang (1&5)
Pauli Pétas: basgitaar (6-7), toetsen (7)
Toni Rintala: elektrische gitaar
Tuomas Sipponen: saxofoon (7)
Dick – Dangerous Dreams (2017)
Dick – Dick (2014)

Nee, dit is geen megalomane actie van mijzelf. Ik zou niet durven. Deze Dick is een Finse drummer/zanger die ook nog eens als multi-instrumentalist door het  leven gaat. In 2014 verschijnt zijn eerste album, simpelweg “Dick” genaamd. Veel kan ik er niet over vertellen, ik ken het album niet. Met het hier besproken “Dangerous Dreams”, de opvolger, is daar alsnog de kans om aan te haken. Het mag dan logisch zijn dat Maarten met een Dick in het recensententeam de promo niet opstuurde naar bijvoorbeeld Mario, Ruard of Ralph; de inhoud van het schijfje zelf moet daar de ware reden voor zijn geweest. De muziek op deze 42 minuten durende cd is namelijk nogal m’n kopje thee. Niet dat dat wat zegt overigens.

Dick (die in het dagelijks leven Jaakko Soimakallio heet) brengt samen met een paar gastmuzikanten een vrij toegankelijk soort artrock ten gehore waarbij je niet echt een vergrootglas nodig hebt om de invloedsbronnen te kunnen waarnemen. Als je deze Genesis/Rush-klanken  combineert met een karrevracht aan expressies krijg je mij plat. Hemeltje.

Het begint al gelijk goed met de intro van Back To Hell waar de akoestische gitaar de begeleiding vormt voor een laagzingende Dick. Dit Eddie Vedder-achtige begin gaat over in een uitbundig stuk waar de zang doet denken aan zowel Peter Hammill als Matthew Bellamy (Muse). Het slot van het nummer staat stijf van de heerlijke strings en die zijn net niet overdadig. Opmerkelijk is dat dit  nummer het niet moet hebben van virtuoze uitspattingen maar gewoon sterk is van zichzelf. Als je het gedreven basspel van Terje Hirvonen in de bruggen hoort weet je dat het goed zit op de plaat. Hij moet toch enorm zijn aangestoken door het pakkende no nonsens-karakter van de muziek. Eigenlijk is heel de cd zo. Je zit er tot over je oren in.

Met het poppy Night Flyer neemt Dick wat gas terug en dat is welkom. Dat het nummer een beetje een niemendalletje is zij zo. Met To See Angels weet de Fin je oortjes weer te spitsen. Ik zeg dit niet zomaar. Vanaf de eerste seconden word je gegrepen door dit intrigerende nummer, een song waar ingetogen passages, sprankelende tokkels en bombastische momenten je in een roes onderdompelen. Steeds maar weer zijn er die mooie melodieën, het is moeilijk te omschrijven. We praten hier over gevoel toch?

Dick vervolgt met Winter Ghost, een vrij kort instrumentaaltje met, voor het eerst, een Rush-achtige break. De track zet precies de juiste sfeer neer voor het album en brengt je helemaal in de mood voor het wervelende Woman. De gedreven track die Woman is gaat van start met scherpe gitaarakkoorden zodat je direct met dit hardrocknummer wegloopt. Het zit af en toe tegen de glamrock aan terwijl de zang typisch Geddy Lee oude stijl is. Aan het eind van het nummer gaat Dick helemaal los, maar hij heeft zoveel beheersing in zich dat hij niet gaat schreeuwen.

Als je een algemene beschrijving van het gebodene zou moeten geven kwam je uit bij emo-prog die varieert van ingetogen tot uitbundig. Wat dat betreft staat een nummer als Hand In Hand exact in het midden. De melodie is prachtig, ik ga er meer dan plat voor en waag me aan een salto. Het nummer heeft een onmiskenbaar ‘Rush-in-de-jaren ’80’-geluid, erg fijn.

Het album sluit af met Show Me A Girl, een acht minuten durende homp jazz-getinte muziek compleet met saxofoon die eigenlijk haaks op al het voorgaande staat en toch past. Regelmatig duiken er namelijk riedeltjes en akkoorden op in het album die min of meer een vooruitblik hierop zijn. Er is heel goed over het album nagedacht en je hoort het dan ook kraken. Wees er ontvankelijk voor. Dick heeft het vermogen composities te schrijven die mensen raken.

Dick van der Heijde

Send this to a friend