Different LightAlbum

Different Light werd opgericht in Malta aan het eind van 1994 door Trevor Tabone, Mark Agius Cesareo, Richie Rizzo en Trevor Catania. In 1995 werd tal van optredens gespeeld en een vroege versie van “In The Grey” werd opgenomen voor een compilatiealbum. “All About Yourself”, het eerste album van de band, werd opgenomen in april 1996 en uitgebracht in juni van hetzelfde jaar. De band bracht de rest van het jaar op tournee door op Malta om het album te promoten. Marcus Agius Cesareo verliet de band in het begin van 1997 en werd vervangen door Jeremy Demaria. De band acteerde nog even als voorprogramma van Fish op een festival in Malta in september 1998. Een mini-album genaamd “A Kind Of Consolation” werd uitgebracht aan het einde van 1999 met David Cassar Torreggiani op gitaar. Daarna valt de band uit elkaar en aldus eindigde het eerste hoofdstuk.

Dan slaan we voor het gemak een klein decennium over en arriveren in 2008 als medeoprichter van het eerste uur, Trevor Tabone, besluit om de band in Praag, Tsjechië, nieuw leven in te blazen samen met Hynek Kocourek en Petr Lux. Met de hulp van Daniel Charron en Premek Matejovic wordt een album met de titel “Icons That Weep” opgenomen en uiteindelijk uitgebracht in november 2009. De daaropvolgende drie jaar worden besteed aan live optredens met nieuwe leden Jirka Matousek, Bill Etheridge en Brian Reagan. In het begin van 2015 wordt een compilatiealbum genaamd “Il Suono Della Luce – A Collection 1996-2009” uitgebracht, dat het beste materiaal van de eerste drie albums plus een niet eerder uitgebracht nummer bevat. Na het vertrek van Bill Etheridge en Brian Reagan, wordt de band versterkt met Petr Matousek en opnieuw Petr Lux en de groep start met de opnames van een nieuw album. Dit stond in eerste instantie gepland om uitgebracht te worden in de zomer van 2015. Die streefdatum werd uiteindelijk niet gehaald, maar op 29 februari van dit jaar zag dan eindelijk “The Burden Of Paradise” het levenslicht.

Tot zover de officiële informatie verkregen van de website van de heren. Veel meer is er niet te vinden over deze band en zijn leden. Wel een opvallend verhaal; opgericht in 1995 op Malta, toch niet erg bekend als geboorteplek van erkende rockmuzikanten en in 1999 na een debuutalbum en meerdere personeelswisselingen al weer ter ziele. Om dan bijna tien jaar later in uitgerekend Tsjechië weer heropgericht te worden met vele, vele personele wijzigingen als gevolg. Intrigerend en zeker iets om in een later stadium nog eens dieper op in te gaan, hopelijk met de band zelf. Maar het belangrijkste is dat na al die ellende ruim twintig jaar na de oprichting van de band op dat kleine eiland in de Middellandse Zee nu een nieuw album is uitgebracht dat absoluut de moeite van het vermelden waard is.

“The Burden of Paradise”‘ is een semi-conceptalbum dat zich bezighoudt met het idee van individuele vrijheid en zelfacceptatie. Parbleu… Het bestaat uit acht tracks, waarvan sommige zijn onderverdeeld in kortere secties. Het betekent voor de band een terugkeer naar de stijl van hun debuutalbum “All About Yourself”, uit 1996, toen de belangrijkste songschrijver Trevor Tabone nog woonachtig was in zijn thuisland Malta.

De totale speelduur van het album is ruim 66 minuten, de drie langere nummers, In The Grand Scheme Of Things, Eternal Return en In Love And War, klokken respectievelijk 28, 14 en 10 minuten. De viermans formatie is overduidelijk beïnvloedt door de tweede generatie progressieve rockbands. Invloeden van Marillion, Riverside maar ook Pendragon en Arena zijn te horen. Ik weet niet zeker of zanger Tabone een native English speaker is, maar zijn vocalen zijn alleszins acceptabel en doen in de verte een beetje denken aan Mariusz Duda (Riverside) en Jon Davison (Yes, Glass Hammer). Het laatste werkje van de heren is een uitstekend album, zeer genietbaar, een absolute aanrader voor de fans van het genre. Het maakt me benieuwd naar optredens, maar vooralsnog is er helaas niets gepland volgens hun website. Eerst maar eens de cd beluisteren.

Het album start direct met  het langste nummer, In The Grand Scheme Of Things, bestaande uit acht delen. Deel i. The Schemer Wakes begint met aanzwellende tonen, een voice-over en een Lavender (Marillion)-achtig piano-intro waarna ii. Letters For Alice de eerste vocalen laat horen en een heerlijke Floydiaanse gitaarsolo. Het tempo gaat weer omhoog met iii. Happiness, veel power met sterke toetsenpartijen, misschien wat minder prog. En zo gaat het maar door. Deel iv. The Stalker Walks kent een piano-intro overlopend in v. Pascal’s Wager, een slow tempo ballad met ondersteuning van akoestische gitaar uitmondend in zwaarder werk. Smaakvolle synthesizer bijdragen van voorman Tabone. Astronaut geluiden als intermezzo voor aanvang van vi. Out Of The Goldilocks Zone. Dat is zo’n typisch instrumentaal power prog nummer dat we van de Arena’s en Pendragon’s van deze wereld kennen. Zonder te vervelen trouwens, integendeel. vii. Together There doet me denken aan Styx, met koortjes en al en viii. The Schemer Sleeps is het ultra korte afsluitende nummer van dit als een suite opgebouwde nummer. Uitstekende song, het magnum opus van de band.

Na al dat prog geweld is het even op adem komen met Voice Of Outside, een akoestische gitaar- en zangintro ontwikkelen zich tot balladachtige song. A St. Martin’s Summer start als een stevig up tempo nummer met ook hier weer prima toetsen en gitaar, maar ook het drumwerk mag niet onvermeld blijven, instrumental met alle kenmerken van progressieve rock, een relatief korte song. Eternal Return is wederom een langer nummer opgedeeld in zes delen. i. New Promise bijt het spits af, prima drumwerk van Petr Matousek, harmonieuze zangpartijen. ii. At First Light, wederom die Marillion associatie met name door de solitaire piano intro. Hoor hier ook lichtjes Zeppelin doorklinken. iii. Nectar Junky is een goed in het gehoor liggend vocaal nummer gevolgd door iv. A Carpathian Day, het tempo gaat weer omlaag en de voice-over doet wederom zijn intrede waarna v. Default Setting Escape zich aandient, met aan Moon Safari refererende harmoniezang. Slotact vi. Waking Moment brengt ons weer terug op aarde met melodieus gitaarspel van Petr Lux en sterke vocalen van Tambone. Prima nummer!

Transient Dream is een min of meer recht toe recht aan AOR song, gered door Lux’s gitaarsolo aan het einde. Mare Imbrium is een kort instrumentaal tussenstuk wat al snel overgaat in In Love And War, het laatste conceptnummer op het album. Het eerste deel Love start wederom met wat de muzikale handtekening van de band lijkt: een piano-intro dat door de band wordt overgenomen en zich ontwikkelt tot een volwaardige rocksong. De stem van Tambone bevalt me steeds beter. Het tweede deel War sluit dit nummer in stijl af met John Mitchell (Arena/Lonely Robot) achtig gitaarwerk. Slotnummer All For You markeert op onopvallende wijze het einde van de muzikale reis.

Dit album is zeker het sterkste tot nog toe, zowel muzikaal als tekstueel, en laat de uitstekende muzikale- en compositorische kwaliteiten van de band horen gekoppeld aan een heldere, moderne productie. Enig puntje van kritiek is misschien het feit dat het lichtere cross-over en AOR werk zeker niet wordt geschuwd. Maar te allen tijde blijft de band trouw aan melodie en kwaliteit. Malta: twelve points.

Alex Driessen