DilemmaAlbum

In 1995 schudde Dilemma de vaderlandse symfowereld op met het sterke “Imbroccata” dat destijds op het vermaarde SI Music label verscheen. Een prachtig album (nog steeds) dat vooral door de eigenzinnige touch ver boven het maaiveld uitsteeg; juist die touch die neo-prog zo nodig heeft. Een vleugje Twelfth Night, mag ik het zo verwoorden? Na een nummer op een sampler was het helaas over en uit voor deze veelbelovende band. Totdat in 2018 Dilemma als een feniks uit zijn as verrees en met “Random Acts Of Liberation” op de proppen kwam. Een lovende recensie op Progwereld was het gevolg, en mijn inziens terecht. De heren kwamen met een fris en modern klinkend progalbum en met “The Purpose Paradox” wordt deze weg verder voortgezet. De kracht zit ‘m in de krachtige en frisse songs. De muziek van Dilemma doet met name Amerikaans aan. Complex en modern. Een band als Flying Colors komt regelmatig bij mij boven bij het beluisteren van de muziek. Denk ook aan Spock’s Beard en het wat latere Knight Area.

Toetsenist Robin Z is het oerlid van Dilemma. Hij steelt de show met een arsenaal aan moderne en zwevende toetsen. De gitaren komen wederom voor rekening van Paul Crezee. Drummer Collin Leijenaar was er op het vorige album ook bij, hij is bijvoorbeeld bekend van zijn werk met Neal Morse. Kristoffer Gildenlöw is de nieuwe bassist op het album. En Jermain ‘Wudstik’ van der Bogt is de nieuwe zanger. Hij vervangt Dec Burke, die nog wel een gastbijdrage op dit album heeft. Het was voor de band toch onhandig dat Burke in Engeland woont, terwijl de rest in ons koude kikkerlandje residentie houdt. Wudstik kun je kennen van For All We Know (band van Ruud Jolie van Within Temptation) en het Dream Theater-covergezelschap Regressive Hypnosis.

Met dit nieuwe album presenteert Dilemma een conceptalbum in de lijn van bijvoorbeeld Torch op “Clutching at Straws” van Marillion en Snow van de gelijknamige plaat van Spock’s Beard. Het verhaal gaat over Neon die een zoektocht onderneemt naar verbinding en vervulling. Zijn gids is daarbij Elektra. Neon ontdekt dat wat waar is altijd bij hem is geweest. De muziek, zijn vrienden, en met name geloof, hoop en liefde. Neon onderneemt een reflectieve en spirituele reis waar hij uiteindelijk sterker uitkomt.

Wat mij opvalt is dat de muziek lekker energiek is. Met de opener Sanctuary word je direct in het album getrokken. De muziek is bovendien gevarieerd en pakkend. Wat stevig maar niet te hard.  De moderne, soms zwevende dan wel zoevende toetsen van Robin Z geven extra cachet aan de muziek en zijn behoorlijk bepalend. Het nummer Electra is ook zo’n fijn pakkend nummer waar toch meer dan genoeg in gebeurt en dat gelaagd is, inclusief toetsen- en gitaarsolo’s.

Thunder begint als een fraaie ballade. Wudstik zingt gevoelig en laat voortdurend horen dat hij uitstekend bij Dilemma past. Sterker nog, ik vind dat de band met deze zanger een stap voorwaarts zet. Bovendien bouwt Dilemma dit nummer erg tof uit met een geweldige bombastische finale om tot slot weer terug te keren naar het gevoelige begin. Het krachtige, wat dansbare Allies bevalt mij zeer. Een nummer dat in je hoofd blijft rondzingen. De keyboardsolo van Derek Sherinian maakt het helemaal af. Met Not Enough Now volgt weer zo’n aanstekelijk maar toch gelaagd nummer. Het nummer Cities is ook erg mooi, met name de lange finale waarin een prachtige gitaarsolo van Crezee en expressieve zang van Wudstik deze song tot grote hoogte stuwen.

Met Outer Light, een epic van ruim een kwartier, besluit Dilemma deze plaat. Mark Lettieri van Snarky Puppy laat in dit nummer een gitaarsolo horen. Alle registers gaan open en daarmee is dit nummer een waardig slot van een uitstekend album. Sterke nummers plus een krachtige epic, wat wil je nog meer? Alles zit uitstekend in elkaar en er is veel zorg besteed aan dit product. Bovendien is er voldoende te ontdekken qua verhaal. Een verhaal dat mij ook nog aanspreekt. “The Purpose Paradox” is een uitstekend album en voor iedereen die van gevarieerde en moderne prog houdt een aanrader.