DimaeonAlbum

Voor me ligt “Exit Reality”, de tweede ep en het derde muzikale wapenfeit van de Friese groep Dimaeon. Gestoken in een fraai hoesontwerp en voorzien van ruime informatie. Het is iets wat je niet vaak tegenkomt bij demo’s en ep’s. Net als ik vinden deze mannen kennelijk dat de verpakking net zo belangrijk is als de inhoud.

Nog niet eerder heeft Progwereld aandacht besteed aan deze band met de fraaie naam die is afgeleid van The Diminished Aeon, een gedicht van gitarist Rembert. “Exit Reality” markeert een nieuw begin met een veranderd geluid in een gedeeltelijk nieuwe bezetting. Een bezetting waarmee in 2011 een eerste volwaardig album wordt opgenomen (op deze ep spelen nog een aantal ex-groepsleden). Een nieuw geluid ook wat zich lastig laat omschrijven, maar een samensmelting is van uiteenlopende metalstijlen. Zelf noemen deze Leeuwardenaren (of is het Leeuwarders?) het geef-het-maar-een-naam-metal waarin invloeden van progressieve rock onmiskenbaar aanwezig zijn.

Op “Exit Reality” rekent de groep af met een verleden als muzikale aanhangers van Opeth. Je hoort in de drie verschillende composities nog wel flarden van deze Zweedse band voorbij komen, maar de nadruk ligt nu meer op een eigen geluid. De prettige grunts van Ferdinand duiken nog her en der op, maar domineren nergens. De wijze waarop hij deze typische zangkunst toepast doet wellicht de wenkbrauwen van de hardcore gruntfan fronsen. Ondergetekende vond ze in elk geval aangenaam om naar te luisteren.

Dimaeon geeft op deze ep blijk uit veel verschillende metalvaatjes te kunnen tappen. Blood Of Millions representeert het nieuwe frisse geluid dat is samengebald in een puntige compositie van krap vijf minuten. Dit nummer zal ook op het eerste album prijken. Mijn persoonlijke favoriet is Terra met zijn uitgekiende rustmomenten, logge gitaarriffs en (mee)slepende passages. Het is een nummer wat de liefhebbers van Threshold zeker zal aanspreken. Op Aeon zijn die rustmomenten nog nadrukkelijker aanwezig. Het zijn die rustmomenten die Rembert benut om zijn prima melodieuze gitaarspel te etaleren.

Nog niet eerder besteedde ik zoveel woorden (het zijn er 368) aan een ep met drie nummers. Naast dat er dus genoeg over dit schijfje te schrijven is, valt er minstens net zoveel te beluisteren. “Exit Reality” is een aanrader voor de ruimdenkende (progressieve) metalliefhebber.

Hans Ravensbergen