Medio 2009 maakten we bij Progwereld kennis met de Nijmeegse band The Sin Committee, die net hun ep “Confess” had uitgebracht. Deze band vertelde aan onze ex-collega Casper Middelkamp – in zijn interview met die band – dat ze bezig waren met het opnemen van een volledig album.
“De insteek van de nummers blijft progressief van aard maar daarbij zullen we ook onze grenzen trachten te verleggen. Het nieuwe materiaal wat we hebben geschreven is bijvoorbeeld al weer een stuk technischer. Ook gaan we nog meer op zoek naar contrasten, bijvoorbeeld door sferische stukken te combineren met loodzware metalpassages. In die zin een nieuwe muzikale expeditie dus waarvan we uitkomst op dit moment ook nog niet helemaal kennen…”
Ondertussen zijn we ruim vijf jaar verder in de tijd. The Sin Committee bestaat niet meer, maar de gitarist (Raymon van Vught), bassist (Willem Elbers) en zanger (Joris Bod) hebben een nieuwe drummer (Matthieu Boer) en extra gitarist (Joep Joosten) gevonden en de band Dissidents opgericht. Voordat deze band zichzelf bekend heeft gemaakt en live een aantal optredens gaat geven, heeft Dissidents er voor gekozen om eerst een full-length album op te nemen. November 2014 was het dan zover dat ze vol trots hun album “Sleight Of Hand” presenteerden.
“Sleight Of Hand” is een prog metal album dat sterk in de richting van de hardcore punkrock tot death metal gaat, maar met een modern, melodieus en technisch geluid. Denk aan een combinatie van Tool, Opeth, Mastodon, Meshuggah en het meer modern progressieve van Between The Buried And Me. Bij Years Gone By durf ik zelfs System Of A Down en Bring Me The Horizon als referentie te noemen en zelf geeft de band ook de – verder bij mij onbekende – Canadese metalband Protest The Hero als invloed. Wellicht een wat vreemde reeks van namen, maar de band maakt er een sport van om zo veel mogelijk verschillende invloeden te verwerken in zijn muziek. Elf nummers van gemiddeld zo’n vier minuten die variëren van snoeiharde thrash metal (Eve Of Sunset), rustiger en meeslepend (The Aimless Ones) tot een meer harmonieus nummer als Years Gone By.
Zoals al eerder aangegeven is de band gewend om dingen net iets anders te doen. Dus niet eerst diverse cluboptredens en bekendheid verkrijgen via ep’s, bandcamp en facebook, maar direct een volledig album uitbrengen. En de zang is hiervan ook een voorbeeld. De muziek leent zich uitstekend voor grunts en screams, maar Joris Bod heeft een cleane, melodische en zelfs populair Amerikaans meeslepende zangstem waardoor de nummers veel toegankelijker blijven. In tegenstelling tot de sterk variërende muziek is de stem wel wat eentonig en was een afwisseling met grunts wellicht beter geweest.
Samenvattend kan gesteld worden dat we met Dissidents weer een interessante prog-metal band rijker zijn in Nederland. Ik moet hier wel meteen een waarschuwing bij plaatsen, zeker voor onze lezers. Verwacht geen progressief, symfonisch album of zelfs geen standaard (traditioneel, power of modern) prog-metal album. “Sleight Of Hand” is een stevig metal album, dat hier en daar neigt naar een zware death/thrash metal kant, met progressieve en symfonische elementen. Het album is echter toegankelijk genoeg om een groter publiek aan te spreken en experimenteel en afwisselend genoeg om de prog-fan aan te spreken.
Mario van Os