AjalonAlbum

Dankzij de sampler cd CPR Vol. I (Christian Progressive Rock, zie recensie) hebben we al aardig wat verrassende bands leren kennen. Er zijn, met name in Amerika, nogal wat progbands die christelijke teksten hebben en over hun / het geloof zingen. Voorbeelden zat: Neal Morse, Glass Hammer, Akacia, Proto~Kaw, Salem Hill, Navigator en Revelation project (zie recensie). Drijvende kracht achter CPR is Randy George. Velen zullen hem ook kennen als sessiemuzikant voor Neal Morse. Ook Randy George heeft zijn eigen progband: Ajalon. Negen jaar na het debuutalbum is nu het tweede album uitgekomen. Gastmuzikanten op dit album zijn onder anderen Neal Morse en Rick Wakeman!

Het instrumentale Anthem of The Seventh Day is meteen al een bijzonder prettige kennismaking met de muziek van dit trio. In ruim vier minuten etaleren de heren hun kunnen. Een lekker up-tempo nummer met een paar heerlijke gitaarsolo’s, opgewekt fluit- en inventief drumspel. De akoestische gitaar vormt de brug naar The Promised Land. Hier maken we ook meteen kennis met de stem van Wil Henderson. Zijn stem klink bijzonder prettig in de oren en doet opvallend veel aan die van Neal Morse denken. Ook muzikaal (en natuurlijk tekstueel) zou het nummer niet misstaan op een Neal Morse album. De opbouw en de terugkeer van thema’s klinkt heel vertrouwd. De solo op de akoestische gitaar is oorstrelend. Dan neemt het nummer een andere wending en lijkt het wel of je in een Jadis nummer terecht bent gekomen. Ik moest in het boekje kijken om er zeker van te zijn dat Gary Chandler niet als gast aan het nummer mee heeft gewerkt.

Voel je je een beetje down? Dan moet je Holy Spirit Fire eens opzetten. Dit nummer is zo aanstekend opgewekt en fris (zonder dat het ‘cheesy’ wordt) dat je je wel beter moet gaan voelen. Het refrein is super aanstekelijk en nodigt uit tot mee zingen. Het gebruik van mandoline, sitar, akoestische gitaar en piano geeft het nummer een lekker warm tintje. Bijzonder mooi is de solo van Phil Keaggy op de akoestische gitaar.

De opening van What Kind Of Love laat wederom goed horen hoeveel talent deze muzikanten hebben. Het opent met snel en tegendraads toetsen- en gitaarspel en doet jazzy aan. Dan neemt het geheel gas terug en is het vooral het fantastische basspel van Randy George dat opvalt. Het refrein is aan de poppy kant, maar past prima in het geheel. De achtergrondzang van Lisa Green kleedt het geheel af. En dan is daar Rick Wakeman. Hij speelt een korte, maar geweldige en watervlugge Moogsolo. En later mag hij er nog een keer geweldig op los soleren op zijn orgel (let ondertussen op het basspel van George!). Dit is prog van de bovenste plank.

Afsluiter On The Threshold Of Eternity opent met lekker vet en bombastische toetsenspel. Het toetsenthema wat later klinkt had zo van een Ayreon album af kunnen komen. Dan keert de rust helemaal terug en zorgen de zachte toetsen en dito gitaarspel voor een ontspannen sfeertje. De piano begeleidt vervolgens de mooie zang van Wil Henderson en Neal Morse die hier om beurten zingen. Vooral Morse zorgt voor heel wat kippenvel door de emotie in zijn stem. De orkestratie uit het toetsenarsenaal van Randy George klinkt prachtig. De hele sfeer van het nummer is mooi ingetogen. Ook het gitaarwerk is wederom sterk.

Na dit nummer niet de cd uitzetten, want dan volgt er nog een verborgen bonustrack. Het betreft hier het nummer You and Me van het The Moody Blues album “Seventh Sojourn” dat Ajalon opnam voor de Moody Blues tribute cd “Higher And Higher” die bij Mellow records uit zal komen.

Deze Ajalon cd heeft mij bijzonder verrast. Het album herbergt stuk voor stuk sterke nummers met heerlijke melodieën, pakkende refreinen en sterk instrumentale stukken. Ajalon heeft er een fan bij.

Maarten Goossensen