DivertigOAlbum

 Bij DivertigO staat alles in het teken van de muziek. Op de website word ik ook niet veel wijzer wie zich achter DivertigO bevind. Ja, ene Steve, een multi-instrumentalist die op zijn derde cd “Gentle Chaos” hulp heeft gehad van een tweetal mensen die al even onbekend wensen te blijven en daarom alleen met initialen op het hoesje staan vermeld. Je zou er bijna iets achter gaan zoeken.

De naam DivertigO dekt de muziek overigens op een uitstekende manier. Tenminste wanneer ik veronderstel dat DivertigO een samenvoeging is van divert (afleiden, vermaken) en vertigo (duizelig). Werkelijk een breed scala aan muzikale stijlen komt op deze bijna een uur durende cd voorbij. Van onvervalste knuffelrock tot echte progressieve metal in de stijl van Symphony X. Steve kan met beide stijlen goed uit de voeten en toch heb ik het idee dat hij op twee gedachten hinkt. De rustige nummers zijn mooi uitgewerkt, terwijl de stevige kost meer het spuien van ideeën is, zoals het korte Hand Of Fate.

De opening is heel sferisch, bijna hemels, mede gezien het ultra korte Gregoriaanse gezang aan het einde van de nummer. Meeting In The Valley laat een gejaagd DivertigO horen en de sfeer is compleet omgeslagen. Steve neemt in dit nummer ook de zang voor zijn rekening. Ik ben niet echt kapot van zijn zangkunsten, want ik vind hem een beetje zeurderig klinken.

Het opvolgende Fall Together is een nummer dat het goed zou hebben gedaan bij MTV Unplugged. Juist ja. Dit is dus al de derde sfeerwisseling in evenzoveel nummers. Ook in het nummer zelf gebeurt het nodige, want het slaat weer om in een stevig rocknummer.

De nummers Goodbye, EverBleeding, Brink Of Enlightenment en Between Friends vormen één geheel onder de noemer Mothers’ Arms. Op subtiele wijze wordt de trompet toegevoegd en doet me op bepaalde momenten denken aan Shakatak. Een nummer met ‘soul’.

Steve’s stem is vrij vlak en dat geeft hem dat zeurderig geluid zoals in Saving The World goed te horen is. Hij moet dit zelf ook weten, want in de meeste nummers zitten de nodige effecten op de zang. Echter, zolang hij instrumentaal aan de slag is klinkt het zondermeer goed.

Ik heb geen idee wie ik deze cd zou moeten aanraden en dat is niet negatief bedoeld. De liefhebbers van progmetal kunnen in een aantal nummers hun hart ophalen, terwijl er voor de fans van rustige sferische momenten ook genoeg te beleven valt, waarbij de rustige nummers de boventoon voeren. Mensen die beide stromingen een warm hart toedragen moeten deze cd zeker eens beluisteren.

Rob van Oosten