Djam KaretAlbum

 Het North East Art Rock Festival is een tweedaags muziekfestival dat sinds 1999 elk jaar in de zomer aan de oostkust van de Verenigde Staten plaatsvindt. Met een vaak even aantrekkelijke als gedurfde programmering groeit NEARfest al rap uit tot één van de succesvolste en best bezochte progfestivals ter wereld. In navolging van het festival wordt in januari 2003 NEARfest Records opgericht. Dit label legt zich, in samenspraak met het gelijknamige muziekfestival, toe tot het uitbrengen van (vrijwel) volledige registraties van enkele gedenkwaardige optredens op het festival. Alle concerten zijn met 24-bits digitale apparatuur opgenomen en bieden bijgevolg een uitstekende geluidskwaliteit.

Na “Live At NEARfest 1999” van Nathan Mahl, is “Live At NEARfest 2001” van Djam Karet het tweede product van de samenwerking tussen het festival en het nieuwe label. De opnamen van de cd komen van het optreden in het Zoellner Arts Center van de Lehigh University in Bethlehem op 24 juni 2001. Het album “New Dark Age” is dan zojuist verschenen en de groep staat op het punt het gelimiteerde neefje “Ascension” op haar eigen label uit te brengen. Het is bovendien het allereerste concert met bassist Aaron Kenyon, die kort daarvoor Henry Osborne heeft vervangen.

Evenals het optreden kan het album worden opgedeeld in drie afzonderlijke stukken met in totaal negen muziekstukken, die gezamenlijk een bondige bloemlezing uit de periode 1989-2001 vormen. Het eerste segment bestaat uit drie stukken van “Reflections From The Firepool” uit 1989 en “The Devouring” uit 1997. Het middenstuk is met vier composities volledig gewijd aan de destijds nieuwe albums “New Dark Age” en “Ascension”, terwijl het laatste deel uit twee oudjes van “Burning The Hard City” uit 1991 bestaat.

In de volledig instrumentale muziekstukken, presenteert het Californische kwartet een excentrieke mengelmoes van ambient, bluesrock, hardrock, jazzrock, progressieve rock, psychedelische rock en southern rock. Deze energieke mengeling, waarbij de band ruwweg heen en weer beweegt tussen King Crimson enerzijds en Pink Floyd anderzijds, wordt gedomineerd door het fraaie, vaak dubbele gitaarspel van Gayle Ellet en Mike Henderson, waarbij het gitaargeluid respectievelijk uit de rechter- en linkerluidspreker komt.

Naast één van de twee gitaristen is Gayle Ellet ook de enige toetsenist van het viertal. Omdat hij op het podium zijn elektrische gitaar echter sporadisch aan de kant legt, mist “Live At NEARfest 2001” in het bijzonder de karakteristieke toetsentapijten van de studioplaten. De band weet dit evenwel kundig op te vangen door de toeschouwers te trakteren op een overvloed aan vlammende gitaarsolo’s, waarbij het gitaarspel van beide heren voor meer dan genoeg muzikaal vuurwerk zorgt. Dit betekent overigens niet dat de hele plaat het zonder toetsenwerk moet stellen, want vooral tijdens de nummers van “New Dark Age” en “Ascension” laat Ellet zijn gitaar meer dan eens staan.

Om dit geweld in goede banen te houden, kunnen de twee gitaristen vertrouwen op het hechte samenspel tussen drummer Chuck Oken Jr. en nieuwkomer Aaron Kenyon. Hun bijzonder dynamische wisselwerking geeft de al buitengewoon enerverende muziek immers nog meer pit en temperament, zodat “Live At NEARfest 2001” wel degelijk iets toevoegt ten opzichte van de studioplaten van dit gezelschap.

Ondanks zijn recente toetreding tot de band, neemt Aaron Kenyon de rol van aan- en afkondiger van de nummers op zich en hij vervult deze functie dan ook vol bezieling en overgave. Toch schuilt hier de enige smet op deze authentieke liveplaat. Zijn levendig uiteenzettingen verzanden hier en daar in nutteloos gezwets en het gros van zijn kwajongensstreken op het podium komen, helaas voor ons, niet als zodanig over op cd.

Dit neemt evenwel niet weg dat “Live At NEARfest 2001” vooral voor niet-ingewijden een meer dan uitstekend beginpunt is om zich te verdiepen in het fenomeen Djam Karet. Liefhebbers van deze opmerkelijke band kunnen dit album zonder enige terughoudendheid aanschaffen.

Frans Schmidt