Djam KaretAlbum

De twaalfde langspeler van Djam Karet is een soort van conceptalbum over Baku, geesten die zich voeden met kwade dromen en nachtmerries. Wie wordt geplaagd door nachtmerries, krijgt in zijn slaap bezoek van een Baku, die hem uitdaagt tot een gevecht. Als de Baku wint, mag hij de nachtmerries opeten, als hij verliest kan hij nooit meer terugkomen om de slaper te helpen. De macht van de Baku is zo groot, dat ze zelfs nachtmerries die middels toverij naar een slapende zijn gestuurd, kunnen verzwelgen. Je leert elke dag wat bij.

Omdat Djam Karet nog steeds instrumentale muziek maakt, moet je die onzin er zelf bij verzinnen. Veel van de muziek op deze plaat heeft echter wel een beetje het karakter van een nachtmerrie en sommige andere stukken zijn uitgesproken dromerig. Zo lijken we in The Falafel King in een Grieks restaurant te zitten (Sirtaki-rock!), Scary Circus klinkt echt als een eng circus en andere stukken, als Ukab Maerd en Chimera Moon, krijgen door het ambiante karakter vanzelf een dromerige sfeer.

Djam Karet is nog steeds een band die improvisatie hoog in het vaandel heeft, maar voor “A Night For Baku” is de hele studio gebruikt als een muziekinstrument en er zit wat meer structuur in de nummers. Ik moet zeggen (en eigenlijk voor het eerst) dat Djam Karet een prettige rockplaat heeft afgeleverd. Er staan sterke stukken op en er wordt op hoog niveau gemusiceerd, vooral door drummer Chuck Oken Jr., die de hele plaat draagt.

De muziek doet denken aan een combinatie van King Crimson-gekte en jaren ’70 jazzrock (denk aan de ondergewaardeerde David Sancious en Dixie Dregs), gelardeerd met geluidseffecten a la “Dark Side Of The Moon”. De zwakke schakels zijn gek genoeg de gitaarsolo’s. Waarschijnlijk bewust hebben de heren het improvisatie-element willen bewaren in de vele, lange gitaarsolo’s. Die solo’s vertellen echter geen verhaal, ze hebben geen echte opbouw, ze reutelen maar door, het zijn verzamelingen geijkte licks. Daarbij zijn ze niet helemaal foutloos of zuiver van toon. Gezien de mate waarin gitaarsolo’s op deze plaat overheersen, is dat toch wel een ernstig gebrek.

Desalniettemin draait “A Night For Baku” lekker weg, zowel op de achtergrond als op de koptelefoon. De muziek is afwisselend mooi slepend en lekker stevig meeslepend. Niet heel erg origineel, maar verder wel prettig. En geheel in overeenstemming met het concept: je slaapt er heerlijk op!

Erik Groeneweg