Djam Karet
The Trip
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: HC Productions
Website en luistermogelijkheid: www.djamkaret.com
Mike Henderson: gitaar, Ebow, effecten
Aaron Kenyon: basgitaar, effecten
Mike Murray: gitaar, effecten
Chuck Oken Jr.: drums, toetsen, effecten
The Heavy Soul Sessions (2010)
Recollection Harvest (2005)
No Commercial Potential ...And Still Getting The Ladies (2004)
Live At NEARfest 2001 (2004)
A Night For Baku (2003)
Afghan - Live At The Knitting Factory (2001)
#1 (2001)
Ascension (2001)
New Dark Age (2001)
Live At Orion (1999)
Still No Commercial Potential (1998)
The Devouring (1997)
Collaborator (1994)
Burning The Hard City (1991)
Suspension & Displacement (1991)
Reflections From The Firepool (1989)
The Ritual Continues (1987)
Kafka's Breakfast (1987)
No Commercial Potential (1985)
Na een radiostilte van acht jaar is Djam Karet op de drempel van het 30-jarig jubileum terug met het zestiende officiële studioalbum “The Trip”. Nieuwe naam op dit album is Mike Murray. Hij neemt gitaar en elektronische effecten voor mederekening. Met “The Trip” gaat de groep muzikaal gezien terug naar zijn roots en richting het uit 1991 daterende album “Suspension & Displacement”. Ondanks dat elk album van Djam Karet weer anders is als het voorgaande.
Het album bestaat uit één nummer. Je raadt het al: The Trip. Het is ‘een psychedelische reis door bekende en onbekende plaatsen’. Op meer dan 47 minuten voeren de geluidkunstenaars je mee door een scala van atmosferische sfeerbeelden, door elkaar lopende patronen en soms heftige ritmes. “The Trip” is als een panter die behoedzaam, gracieus en geruisloos door de jungle sluipt, zijn prooi langzaam nadert om vervolgens genadeloos toe te slaan.
Aan vocalen heeft Djam Karet in de 29 jaar van het bestaan nooit gedaan. Behoudens wat gesproken tekst die we hier ook soms horen. En laat ze dat de komende dertig alsjeblieft zo houden. Juist daardoor is deze schijf zo verslavend als een Magnum op een hete zomerdag. Muzikaal gezien is “The Trip” niets meer en niets minder dan een psychedelische reis door de zeventigerjaren. Het klinkt als Pink Floyd in zijn beginjaren vermengd met elementen van elektronische muziek, inclusief een woud aan effecten, ondersteund door retro-toetsen instrumenten Moog en Mellotron. Maar eigenlijk is Djam Karet volstrekt uniek en enig in zijn soort.
Gedurende ruim drie kwartier groeien soundscapes uit tot stukken met meer gestructureerde patronen. Regelmatig komt het tot een climax, waarna teruggekeerd wordt naar ambient atmosferen. “The Trip” is een album dat zich pas na meerdere luistersessies laat vangen. Daarmee is het jager en prooi tegelijk.
Voor de muziekpuristen is er een belangrijk productioneel detail. Er is geen gebruik gemaakt van compressie en begrenzing om daarmee een dynamisch geluid te waarborgen. En daar hebben ze goed aan gedaan. Ik adviseer je deze schijf dan ook met hoofdtelefoon te beluisteren. Het is immers de enige manier om geen detail van deze trip te hoeven missen.
Hans Ravensbergen