DomainAlbum

 De historie van het Duitse Domain mag gerust opvallend genoemd worden. Een dikke vijftien jaar geleden al zette deze band haar eerste voorzichtige schreden in de muziekwereld. Na 1991 leken de heren opeens van de aardbodem verdwenen te zijn en bleef het tien jaar angstvallig stil in het Domain-kamp. In 2001 kwam aan die stilte een abrupt einde met de release van comebackalbum “One Million Lightyears From Home”, dat een jaar later gevolgd werd door “The Artefact”. Nu schrijven we het jaar 2003 en worden we getrakteerd op het zesde studio-album. Een plaat die heel toepasselijk “The Sixth Dimension” werd gedoopt.

Het moet inderdaad onderkent worden dat Domain op deze nieuwste schijf een nieuwe dimensie aan haar geluid heeft toegevoegd. Waar de heren voorheen te kenschetsen waren als een vrij traditionele hardrockband neigt het nu steeds meer naar de, wat hardere, melodieuze powermetal. Deze lichte koerswijziging is vooral het gevolg van het aantrekken van een nieuwe ritme-sectie. De intrede van jonge honden als drummer Stefan Köllner (ex-Symphorce) en bassist Guido Lo Guicide (ex-Circle Of Pain) heeft gezorgd voor meer hardheid en een extra dosis power.

Deze elementen zijn al meteen te horen in de felle, stuwende opener World Gone Crazy die lekker in het gehoor ligt maar tegelijkertijd ook heel stevig overkomt. Een sterke mix, hard maar toch melodieus. Your Favourite Curse is dan weer een tegenvallende en erg clichématig opgebouwde standaardrocker die weinig indruk maakt, afgezien van het virtuoze gitaargeweld van snarenbeul Axel Ritt dan. Deze Germaan is wel met afstand de sterkste troef die Domain kan uitspelen. Zijn gierende solo’s spetteren met grote regelmaat uit de boxen en geven zelfs de mindere nummers nog enig aanzien.

Het up-tempo King’s Tears zou een broertje van Over The Hills And Far Away, de klassieker van Gary Moore, kunnen zijn. Sterk nummer. One Perfect Moment doet zijn plicht als voorspelbare, tranentrekkende ballade. Gelukkig wordt de harde draad al snel weer opgepikt met het denderende Malmsteen-achtige Burning Red. Het opzwepende en krijgshaftige Warpath kent een aangename ontmoeting tussen Vanden Plas en wordt gevolgd door het zielloze Time Machine. Het snelle, met strijkers opgeleukte Skylighter vertoont halverwege verrassende overeenkomsten met Jeany, één van de grootste hits van de betreurde Oostenrijkse popster Falco. De twee tracks die volgen maken weinig los. Dit geldt zeker niet voor de finale Talk To The Wind want die is niet voor de poes (of ieder ander huisdier). Een heerlijke, melodieuze rocksong vol afwisseling en bruisende baspartijen.

Voor de volledigheid dient nog vermeld te worden dat de gelimiteerde digipack-editie nog twee extraatjes in petto heeft. Een overtuigende versie van Aerosmith’s Rats In The Cellar en een video- clip van Charade, de openingstrack van het vorig jaar verschenen schijfje “The Artefact”.

Joost Boley