Dool

Here Now, There Then

Info
Uitgekomen in: 2017
Land van herkomst:  Nederland
Label: Prophecy Records
Website:  https://allthosewhowanderaredool.com/
Tracklist
Vantablack (10:02)
Golden Serpents (5:48)
Words on Paper (4:40)
In Her Darkest Hour (6:08)
Oweynagat (6:53)
The Alpha (6:47)
The Death of Love (6:43)
She Goat (4:54)
Ryanne van Dorst: gitaar en zang
Micha Haring: drums
Nick Polak: gitaar
Reinier Vermeulen: gitaar
Job van de Zande: basgitaar
Here Now, There Then (2017)

Onze redactie is een fijn stel enthousiastelingen bij elkaar. Als ik de groep moet omschrijven dan is het begrip ‘bezige bijtjes’ op zijn plek. De een schrijft intensiever dan de ander, maar kwaliteit staat bij een ieder van ons hoog in het vaandel. In de meeste gevallen zijn we ook bijzonder oplettend om de pareltjes binnen de progressieve rock voor u te vinden. Hoewel, soms zijn we ook een stel sufkoppen bij elkaar!

Want werkelijk: de Nederlandse band Dool ontlopen is bijzonder te noemen. Helemaal als je weet dat de frontvrouw de laatste jaren prominent aanwezig is geweest op tv én omdat je gelijk kan zien dat zij een onvervalste rockbitch is. Dan is het een kleine moeite verder te graven en te ontdekken welke soort rockmuziek zij maakt, toch? En nu komt het; ik wist gelijk bij het verschijnen van dit album dat het geschikt is voor de lezers van Progwereld. En ook ik verzaakte mijn taak! Al ruim anderhalf jaar ken ik het album goed, vind het zelfs bovengemiddeld goed, maar schreef er tot op heden geen recensie over. Notabene terwijl de connecties met het label optimaal zijn. Shame on me!

Die ‘rockbitch’ van de televisie is Ryanne van Dorst, alias Elle Bandita. Controversieel door haar bijzondere programma “Geslacht” dat door BNN in 2017 werd uitgezonden. Zelf openbaarde ze zichzelf in die serie als hermafrodiet en interviewde mensen van verschillende gender en seksualiteit. Muzikaal gezien brak van Dorst door met de meidenband Bad Candy en haar soloplaat “Elle Bandita”, maar ze maakte ook deel uit van allerlei andere rock-bands.

Deze ‘nieuwe’ band van Ryanne van Dorst bestaat verder uit drummer Micha Haring, onder andere bekend van de wereldberoemde band The Devil’s Blood. Ook werkte bassist Job van de Zande van die voormalige band mee aan dit album, maar hij is inmiddels niet meer actief binnen Dool. Verder zijn er bijdragen te horen van Nick Polak en Reinier Vermeulen. Met enkele van deze artiesten werkte van Dorst ook al samen in haar band Elle Bandita, dus bij aanvang van deze huidige formatie waren de lijntjes kort en bondig. De bandnaam Dool staat synoniem voor het “dolen van de mens”, het continu zoeken naar de juiste setting in het leven en alle strubbelingen die daarmee gepaard gaan.

De band maakt een interessante mix van doom, progressieve rock en een vleugje pop/gothic rock. Dat resulteert in een intrigerende sound die moeilijk te plaatsen is maar wel door veel muziekliefhebbers omarmt wordt. Doom wegens de soms trage ritmes, een somber geluid en de algehele productie van de cd, maar niemand kan dit gelijk bestempelen als pure doom metal. Progrock wegens het gitaargeluid, die stuwend en soms zweverig zijn weg zoekt, maar ook door de langgerekte songs en melodieën. Daarnaast is er regelmatig sprake van hypnotiserende gitaarlijnen. Oweynagat is wat mij betreft het eerste nummer wat je moet draaien als je gaat voor progrock. Het komt in de buurt van de typerende sound van Anathema van een decennium geleden. Ik adviseer iedereen de semi-akoestische versie van dit nummer op Youtube te zoeken; Oweynagat Re:VERSION. Het nummer wordt in een lege parkeergarage gepresenteerd en magisch subliem gebracht.

Tjokvol mooie elementen zitten er in The Alpha. Het wordt stuwend, dreigend, mysterieus en psychedelisch gebracht. Deze track moet de band als stimulerende factor hebben gezien voor het album. Is het somberheid troef op deze plaat? Nee, zeker niet. Neem bijvoorbeeld Golden Serpents, wat misschien een wat donker productiesausje heeft, maar verder is het een catchy en vlot nummer dat stevig in je systeem gaat zitten. Maar ook The Death Of Love bevat ondanks de somberheid en het droevige thema een prachtige ontroerende melodie, waardoor je niet in treurnis achterblijft.

Hoewel Van Dorst niet uitblinkt als beste zangeres ooit, beschikt zij over een stabiele stem die de muziek van Dool ook echt nodig heeft. Hier passen geen hoge noten, lage regionen of kunststukjes met de stembanden, maar een intrigerende stem die zo nu en dan een beetje langs de instrumenten schuurt. Het mooiste voor een recensent zou zijn als we een wensenlijstje kunnen achterlaten bij een band of de producer / mixer van een toekomstige cd. Want hoewel de productie van deze cd meer dan voldoende is kan er wat mij betreft nog wel veel gewonnen worden op de productie van de zang. Daar is in mijn optiek net even iets te veel aan gesleuteld, want live staat de zang van Ryanne van Dorst als een huis, terwijl er binnen deze mix een vervormd geluid van haar stem blijft hangen dat soms iets teveel tegenstaat.

Hoewel we dit album in 2017 in eerste instantie links hebben laten liggen is dit een cd die niet mag ontbreken in de Progwereld bibliotheek. Kortweg gezegd is “Here Now, There Then” ook geen album die in mijn top 10 van het jaar terecht zou zijn gekomen, toch zou ik het ook voor geen geld gemist willen hebben. Door de korte lijnen naar de stijlen progrock en progmetal verdient deze cd absoluut een plek in onze index.

Ruard Veltmaat

Koop bij bol.com

Send this to a friend