Coenobite, Dr.Album

Coen Vrouwenvelder – aka Dr. Coenobite, aki Coen Raad – is een multi-instrumentalist die al ruim dertig jaar muziek maakt als onafhankelijke muzikant in zijn eigen ‘Monaster’.

Dat Dr.Coenobite zolang bij ons onopgemerkt is gebleven is eigenlijk onbegrijpelijk. Als ik kijk naar zijn eigen website heeft hij al zestien albums in eigen beheer opgenomen. Als ik dan luister op zijn bandcamp pagina is de muziek ook intrigerend en past toch wel in ons straatje. Verder timmert deze man ook echt wel aan de weg. Als je op Progarchives een eigen pagina krijgt dan ben je eigenlijk wel bekend. Bij nader onderzoek blijkt Coen Vrouwenvelder ook nog ooit geschreven te hebben voor SI Magazine (voorloper van iO-Pages). Dus in de progressieve rock is hij geen onbekende.

Dr.Coenobite is dus een eenmansformatie met gitarist, toetsenist, programmeur, componist en producent Coen Vrouwenvelder. Hij bespeelt alle instrumenten, waaronder klassieke, elektrische, 6-en 12-snarige akoestische gitaren, fluit, harp, mandoline, digitale piano, (analoge) synthesizers, drumcomputer en percussie. Tevens produceert hij zijn albums geheel zelf, van idee tot eindproduct. Componeren, opnemen, editten, mixen en masteren, evenals het vormgeven van de cd-hoezen en de ‘home-recorded’ videoclips. Zijn muziek is te typeren als ‘dromerig aandoende muzikale landschappen’ in de traditie van Gandalf en Mike Oldfield.

Zijn zestiende album, “Dragons”, is een conceptalbum met een romantisch, avontuurlijk fantasie verhaallijn. Gebaseerd op de legende “Saint George The Dragon Slayer”, waarbij de dappere ridder een gevecht met de draken aangaat, compleet met een verliefde prinses en een ‘slechte’ ijskoningin. De dieperliggende boodschap is ieders alledaags gevecht tegen zijn eigen draken.

Het album start met de intro Enter The Dragon, waarbij op traditionele wijze met klassieke gitaar – waarschijnlijk een citer of luit – de draak wordt geïntroduceerd. De gitaren en toetsensolo’s wisselen elkaar in mooie harmonie af en stuwen elkaar op. In het daaropvolgende The Sacrifice – Princess Of Dawn wordt de melodielijn doorgezet. Akoestische klassieke gitaar, blazers en toetsen geven het album een symfonisch karakter, aangevuld met elektronische geluidseffecten wordt het filmische gevoel van het album versterkt. Door het gebrul van de draak, de gesynthesizde klaagzang van de prinses en de muzikale entourage waan je jezelf in de middeleeuwen bij een drakengevecht.

Naarmate het album vordert wordt de muziek intensiever en hier en daar heftiger. In Dragon Attack – Castle On Fire, dat handelt over de aanval van de draak en het gehele kasteel platbrandt, is het tempo hoger en zijn de gitaarsolo’s steviger. Zo ook in het uptempo nummer Chasing The Dragon, waarin de draak wordt verslagen.

De diversiteit aan instrumenten en elektronische effecten is groot en daarmee doet Dr. Coenobite zijn naam als Nederlandse Mike Oldfield eer aan. De sfeer die neergezet wordt is geheel in dienst van de verhaallijn, waarmee de invloed van Gandalfs “Journey To An Imaginary Land” duidelijk wordt. Het album “Dragons” kenmerkt zich dan ook door de zeventiger jaren elektronische, symfonische muziekstijl.

Dr. Coenobite heeft met dit album een indrukwekkend album afgeleverd dat niet in dezelfde vergetelheid mag belanden als zijn gehele back-catalog. Dr. Coenobite maakt zijn muziek uit liefde voor de muziek, is onafhankelijk en heeft geen winstoogmerk. Zijn muziek is daarom gratis te beluisteren op zijn bandcamp pagina, waar overigens ook het album kan worden aangeschaft.