Dream OceanAlbum

De symfonische metal band Dream Ocean is in 2009 geformeerd door mezzosopraan Başak Ylva Ceber en gitarist Oz Khan. Deze oorspronkelijk Turkse band is redelijk bekend in hun thuisland waar ze vele optredens verzorgden en een eerste ep, “Daydreamer”, uitbrachten.

Sinds deze ep uit 2012 is er wel wat veranderd. Ten eerste is de band verhuisd van Turkije naar Duitsland (Keulen). De gehele band – met uitzondering van zangeres Başak Ylva Ceber en gitarist Oz Khan – is vervangen. Verder heeft de muziek ook meer power gekregen. Het symfonische karakter is sterker geworden en de orkestrale invulling is beter gearrangeerd. Dit baseer ik overigens alleen op de track Daydreamer van de gelijknamige ep, die te horen is op Soundcloud.

Dat het album meteen professioneel aanvoelt – met de genoemde sterke arrangementen – is natuurlijk mede dankzij Joost van den Broek die samen met Ruben Wijga de orkestratie voor zijn rekening heeft genomen. Mede dankzij het heftige gitaargeluid en de stevige bass- en drumsound is de muziek te omschrijven als power metal, maar door de symfonische omlijsting, moderne composities en het hoge opera-achtige stembereik van Ylva noemen ze zichzelf een symfonische metal band. Het stemgeluid van Başak Ylva Ceber is opvallend en overheersend aanwezig op het album. Ze heeft een opera studie gevolgd op het conservatorium in Istanbul, studeert aan de hoge school voor muziek en dans in Keulen, is als freelancer actief bij operagezelschapen en verzorgt zanglessen.

Hoewel de zang dus een hoofdrol speelt op het album is er voldoende ruimte voor het instrumentale gedeelte. Met name de sterke gitaarsolo’s van Oz Khan sieren regelmatig de nummers. In Divine Light – dat een mooi rustpuntje is op het album – horen we zo’n sterke gitaarsolo de rust doorbreken. Maar ook in het heftigere Wolfheart worden we getrakteerd op de kwaliteiten van Khan.

Het album is hier en daar voorspelbaar en voldoet aan de criteria die van een female fronted metal band wordt verwacht, maar toch is er voldoende variatie om niet eentonig te worden. Everstorm heeft het sprookjesachtige symfonische karakter dat we bijvoorbeeld van Nightwish kennen. Forever is mede door het duet met Jake E (bekend van Cyhra en Amaranthe) een sterk up-tempo nummer dat terug doet denk aan After Forever. Never Enough is dankzij de ‘growled vocals’ van Mark Jansen (Epica, Mayan) het hardste nummer op het album. De grunts van Jansen vormen een sterk contrast met de liefelijke zang van Ylva, daarover heen zijn de drums hier stevig overheen gezet en horen we regelmatig een supersnelle gitaarsolo voorbij komen.

De Duits/Turkse band Dream Ocean heeft na zo’n negen jaar eindelijk zijn debuutalbum afgeleverd. Dit mede dankzij Ton Dekkers van FemME, die deze band vorig jaar naar het Female Metal Event haalde en het Painted Bass Records label dat hen vervolgens een platendeal aanbood. Het resultaat mag er wezen en voor de liefhebbers van het genre zeker een aanrader.

Mario van Os