Dream TheaterConcert

De huidige “Along For The Ride-tour” van ruim dertig concerten van Dream Theater voert langs de zalen van vele grote steden in zowel de Verenigde Staten als in Europa. Zoals altijd staat het laatste album van DT genaamd: “Dream Theater” daarbij prominent op de setlist. Dit laatste album is overigens het eerste album waarin drummer Mike Mangini van het begin tot het eind zijn bijdrage heeft kunnen leveren. Sinds lange tijd heeft nu ook John Myung weer een songtekst geschreven (Surrender to Reason). De Heineken Music Hall lijkt volledig uitverkocht, getuige de volle tribunes en volle arenavloer voor het podium. Het concert voor vanavond is al vele maanden geleden aangekondigd als “An Evening With Dream Theater”. In het geval van Dream Theater betekent dat meestal dat de show in twee delen is opgesplitst en de toeschouwers niet voor 23.00 uur de zaal zullen verlaten. Dit is waarschijnlijk ook de reden dat organisator Mojo gekozen heeft voor het programmeren van een aftershow en geen voorprogramma. Deze aftershow wordt dit keer verzorgd door de Zweedse stoner/metalband New Keepers Of The Water Towers.

Om ongeveer twintig minuten voor de show wordt er een soort pre-show in de vorm van bewegende beelden op een gigantisch groot scherm achter het podium gestart genaamd ”Dreametarium”.

De beelden van het heelal met daarin voortdurende verschuivende beelden van sterrenstelsel worden begeleid door sferische keyboardgeluiden. De feitelijke show wordt voorafgegaan door een lange clip met daaronder de track False Awaking Suite. In deze clip komt zo’n beetje de gehele geschiedenis van Dream Theater in de vorm van visuele bewerkingen van alle albumcovers voorbij. De song zelf klinkt vrij orkestraal en heeft onder andere hierdoor een nogal gothic-metalachtig geluid. Wat regelmatig voorkomt bij grotere liveshows, is dat het zaalgeluid bij aanvang niet helemaal optimaal is. Meestal klinken de bassen iets teveel door. Dit is vanavond ook het geval. Gelukkig zijn de mensen van het geluid hierop alert en al snel wordt dit hersteld.

Set 1

In de eerste set van de show speelt Dream Theater meerdere songs van het laatste album, te weten, The Enemy Inside, The Looking Glass, Enigma Machine en Along For The Ride. De band staat zichtbaar zeer geconcentreerd te spelen en aanvankelijk lijkt alleen Mike Mangini tijd over te hebben voor wat aandacht voor het publiek. Maar na enkele songs gespeeld te hebben start zanger James LaBrie tussen twee nummers door met het ophalen van herinneringen aan het spelen in Nederland. Hierin komt en passant ook nog zijn grote waardering voor de loyaliteit van het Nederlandse progmetal publiek naar voren.

Wat opvalt, is de fantastische lichtshow in tegenstelling tot de sobere lichtshow en eenvoudig decor bij de vorige tour. Behalve deze zeer fraaie verlichting zijn het ook de meesterlijke clips, visuele graphics, videoclips en sfeerbeelden die elkaar in hoog tempo afwisselen. Het voor deze tour inhuren van vele filmmakers, regisseurs, animatieartiesten en visueel ontwerpers heeft zijn vruchten zichtbaar afgeworpen. Gedurende de hele show worden de tracks op passende wijze begeleid door deze beelden die van opvallende hoge kwaliteit zijn door hun originele ontwerp en mooie uitvoering. Een deel van de beelden zullen bij de oplettende fans al bekend zijn in de vorm van de officiële clips, die al eerder zijn gepubliceerd via internet, maar een deel is speciaal ontworpen voor de liveshows van deze tour. De basis van de achtergrondbeelden is het artwork met onder amdere de Enigma machine en de gele Amerikaanse oldtimer car van het laatste album. Na bijna anderhalf uur is de eerste set gespeeld en neemt de band exact vijftien minuten pauze. Dit wordt in de vorm van een aftellende digitale klok verbeeld op het achtergrondscherm.

Set 2

Na de pauze wordt de tweede set ingeleid door de vertoning van een serie grappige youtube-achtige clips van fans en videobeelden met veel humor, clips van Dream Theater leden zelf en comics met daarin de Dream Theater-leden in de hoofdrol. Een goed gevoel voor humor en gezonde zelfspot voert hierin de boventoon. Even lijkt in de getoonde clips de relativering van het ”sterrendom” van de bandleden een soort hoofdthema te worden. Ook in de tweede set oogt zanger James LaBrie zeer fit en valt zijn toonvastheid in de uithalen bij hogere noten op. Deze vocale verbeteringen waren in de IJsselhallen in Zwolle in 2012 al te horen. Waarschijnlijk is dit het resultaat van zijn in 2010 gestarte speciale vocale trainingsprogramma bij de befaamde Amerikaanse zangcoach Jaime Vendera.

De tweede set kent een voor mij verrassende keuze van tracks. Met songs als The Mirror, Lie, Lifting Shadows Off A Dream en Scarred is het album Awake zeer royaal vertegenwoordigd. Hierna volgt de song Space-Dye Vest van hetzelfde album. En nog is de tweede set niet ten einde, want de krachtpatsers zetten als laatste song het vijfdelige en 22 minuten durende nummer Illumination Theory in. Een daverend applaus volgt en de keuze van de laatste songs vallen hoorbaar in de smaak bij de aanwezige fans. Met een meesterlijke uitvoering van Overture 1928, Strange Déjà Vu, The Dance of Eternity en Finally Free wordt ook nog eens Dream Theater’s conceptalbum Metropolis pt2 voor bijna de helft gespeeld als toegift; een meer dan waardige afsluiting van deze bijzondere drie uur durende progmetalavond!

Tot slot…

Een aantal elementen in de Dream Theater shows zal waarschijnlijk altijd hetzelfde blijven. John Petrucci zal altijd zijn Music Man ‘Tragedy-line’ 6 en 7 snarige gitaren in allerlei kleuren blijven wisselen per nummer en hiermee de meest verbazingwekkende slag- en solopartijen blijven spelen. John Myung zal altijd gedurende het hele concert ogenschijnlijk stoïcijns aan één kant op het podium blijven staan en op onnavolgbare wijze zijn vingerbewegingen over de snaren van z’n basgitaar blijven voeren. Jordan Rudess zal elke keer weer alle techneuten blijven verbazen met bijna buitenaardse geluiden uit zijn aparte keyboards, keytar solo-acts en fingerboards-solo’s.

Mike Mangini zal met behulp van zijn drumroadies, zijn vele toms in octaaf blijven afstemmen met  al het ander instrumentarium van de overige bandleden en qua drumtechniek en muzikale inventiviteit iedereen blijven verbazen. Deze eigenschappen is de reden waar de gemiddelde fan altijd al voor kwam en blijft komen en daarnaast één van de redenen waarom Dream Theater wereldwijd zo’n trouwe fanbase heeft opgebouwd. Maar hier is na deze tour één ander element toegevoegd; een ontzettend indrukwekkende en verrassende visuele begeleiding van de songs.

Recensent: Ard van den Heuvel
Fotografie: Ard van den Heuvel