Dreamland

Terre de Songe

Info
Uitgekomen in: 2022
Land van herkomst: Frankrijk
Label: Musea
Website: trio-dreamland.fr
Tracklist
Part 1 (1:24)
Part 2 (15:39)
Part 3 (3:40)
Part 4 (5:54)
Part 5 (5:42)
Part 6 (5:27)
Part 7 (5:28)
Marcel Ebbers: zang, bas, bugel
Mathias Neiss: drums, zang
Thomas Nguyen: toetsen, zang
Terre de Songe (2022)

Dreamland is een gedicht van de Amerikaanse dichter en schrijver Edgar Allan Poe uit 1844. In dit werk gaat een reiziger een alternatieve wereld binnen. Het gaat om een wereld waarin geesten in een koud en naargeestig landschap rondspoken. Deze wereld wordt geregeerd door een koninklijke geest, maar tijdens de reis komt de reiziger veel verschillende geesten en donkere engelen tegen. Sinds wanneer gaat Progwereld op literaire tour hoor ik u denken? Nou, sinds het Franse trio Dreamland dit gedicht verklankt heeft voor hun debuut cd “Terre de Songe” (Dreamland dus op z’n Frans). Dreamland werd in 2018 opgericht om juist met dit gedicht aan de slag te gaan. Dit trio bestaat uit Marcel Ebbers (zang, bas, bugel), Mathias Neiss (drums, zang) en Thomas Nguyen (keyboards, zang). Thomas Nguyen componeerde bovendien de muziek.

Wat ik erg gaaf vind aan de benadering van Dreamland is dat het gehele gedicht op muziek is gezet. De band is dus niet met de thematiek of stukjes van Poe’s gedicht aan de slag gegaan, maar het gedicht is als tekst helemaal te volgen. In zeven delen neemt Dreamland je mee op reis door het gedicht. Dit is met name een plaat die geschikt is om in je geheel tot je te nemen. Luister je het via je hoofdtelefoon, komt het verhaal nog indringender bij je binnen.

“Terre de Songe” begint eerst mysterieus en daarna wat uptempo met het eerste gedeelte van het gedicht. Wat opvalt is de mooie samenzang, en dit komt meerdere malen op het album terug. Hier word je wel een klein beetje op het verkeerde been gezet, want het merendeel van het album is vrij dromerig, melancholiek en bij tijd en wijle wat donker. Die sferen passen uiteraard uitstekend bij het gedicht van Poe. Na de korte opening is het tweede deel verreweg het langste stuk van de cd. Ruim een kwartier aan muziek. Staan in de andere delen met name ook de zang centraal, in dit deel wordt de muzikale atmosfeer neergezet. De sfeer doet zo nu en dan behoorlijk Floydiaans aan. Soms wat spacy ook. Erg mooi vind ik het subtiele gebruik van bugel in dit nummer (dit instrument komt vaker terug). De toetsen zijn verder heel bepalend. Er is geen gitaar op dit album, en ik realiseerde me dat pas na een aantal keer luisteren. Ik mis het niet.

Na het langere tweede deel, volgen nog vijf stukken die bijna allemaal rond 5 minuten en een beetje klokken. Met name deel 6 en 7 vind ik gaaf. Ik vind de zanglijnen van het zesde deel heel mooi. En ook nu komen de samenzang en het gebruik van de bugel terug. In deel 7 komt alles van het album nog een keer samen. Als je het gedicht meeleest en je je laat meeslepen door de muziek, heb je met “Terre de Songe” een indrukwekkende luisterervaring. Daar zit ‘em ook het manco, als je dat tenminste zo kunt noemen. Dit is geen muziek waarvan je nummers kunt selecteren voor je afspeellijst in de auto of wat gewoon opzet omdat je even mooie muziek wil horen. Dit werkstuk vergt concentratie en komt alleen tot z’n recht als geheel.

Wat mij betreft één van de muzikale verrassingen  tot nu toe. Een bijzonder werkstuk, met bijzonder fraaie muziek.

Send this to a friend