Drive By WireAlbum

Drive by Wire is een Deventer band die al sinds 2006 bestaat. De basis bestaat uit het koppel Simone Holsbeek en Alwin Wubben, zij zijn tevens de oprichters. De bassist en drummer zijn binnen de formatie een paar keer vervangen, maar drummer Ingmar Regeling (The Good Hand) is inmiddels vijf jaar aan de band verbonden, bassist Marcel Zerb sinds medio 2016. De band heeft de laatste tien jaar veel getoerd in Europa en is met name erg populair in Griekenland en Duitsland.

De muziek van Drive By Wire is lekker rauw, behoorlijk psychedelisch en het voelt soms alsof je onder een jaren zeventig dekentje ligt te luisteren. Zoals de fans en de band het zelf bestempelen maakt het zogenoemde desertrock, wat weer een uitvloeisel is van stonerrock. De basgitaar domineert opvallend binnen de muziek, maar ook de elektrische gitaren schurken tegen een wat donkere en rauwe sound aan. Het kwartet geeft dan ook aan te zijn geïnspireerd door bands en muzikanten uit de jaren zeventig, zoals The Doors, Billy Holiday en Jimi Hendrix, maar ook door singer/songwriters als PJ Harvey en jaren negentig bands als Queens Of The Stone Age en 16 Horsepower. Hoe dan ook, de band houdt van een bijzondere mix van doommetal, stoner en psychedelica.

Vroeg in het jaar 2023 trok de band zich terug in een afgelegen huis om dit nieuwe album in de steigers te zetten. Die jams resulteerden in acht nieuwe tracks, die later in de studio werden geproduceerd door Peter van Elderen, onder andere bekend van Peter Pan Speedrock. De eerste song van het album klinkt alsof het gelijk bij de eerste jam is opgenomen, in één sessie, volledig analoog, en de laatste noten worden dan ook afgesloten met een duidelijke “top” van een van de muzikanten. Een leuke gimmick in deze tijd van (veelal) overproductie.

De band toont met dit album een prima mix van zware beukers zoals Dustfader, maar produceert ook enkele lichtere, bedwelmende melodieën. In Dustfader ligt het tempo hoog en klinkt zangeres Holsbeek agressief, in tegenstelling tot Shapeshifter, waarin ze je toegankelijk en begrijpend toezingt. Toch ook hier weer een stevig tempo, dat door drummer Regeling strak in een ritme wordt gehouden. Het is alsof je in een open Amerikaanse auto door de woestijn rijdt, met de hete zon op je hoofd. Dezelfde sfeer hangt ook in Elements, maar oppassen; Holsbeeks zang mijmert je al hypnotiserend in slaap. Ook bedwelmend is  de titeltrack Time Horizon, met een stevige psychedelische voetprint.

Toch wat moderner en toegespitst op de huidige tijd is Black Sails, met een hedendaagse productie. De stem van Holsbeek ligt vooraan in de mix en klinkt daardoor wat vriendelijker, sprankelender. Het vormt een kleine zijsprong in het psychedelische geweld op de cd. De gitaar van Wubben klinkt dankzij de productie extra lekker en binnen de refreinen is er een heerlijk neuriënd achtergrondkoor te vinden. In mijn beleving is dit de beste song op het album. Liefhebbers van de klank van Jerney Kaagman moeten deze plaat vooral eens proberen, de kans is groot dat zij herkenning vinden in het geluid van zangeres Holsbeek.

Past Drive By Wire volledig in het Progwereld-profiel? Nee, niet sluitend, hoewel de liefhebbers van gitaarmuziek met een psychedelische sound de band zeker niet links moeten laten liggen. Daarbij stimuleren wij maar al te graag Nederlandse muziek.