DropshardAlbum

Het had wat voeten in de aarde om deze promo op de juiste wijze op onze deurmat te krijgen. De details zal ik u besparen, maar na een slechte start hebben we de cd alsnog in uitstekende staat van het management mogen ontvangen. Gelukkig maar, want dit album zal ik nog regelmatig uit de cd kast halen, dat is een zekerheid.

De band is in 2007 in Milaan opgericht door een viertal instrumentalisten die de intentie hebben muziek te brengen die sterk word geïnspireerd door classic rock, met daarin moderne invloeden die meerdere variëteiten herbergt. Veel kan je daar nog niet mee natuurlijk, want het kan nog alle kanten opgaan. In de opstartperiode van de band ontbreekt een zanger, maar die wordt na een tijdje gevonden in de persoon van Enrico Scanu. Pluspunt van deze man is dat hij instrumentaal zijn mannetje staat, waardoor er meer mogelijkheden zijn ontstaan in het geluid van de band.

Als fundament hanteert Dropshard neoprog met knipoogjes naar atmosferische metal rock. Hmm, bedenk ik hier ter plekke een nieuwe definitie in de muziekbranche? Hoe dan ook, eenvoudiger kan ik het niet omschrijven. De muziek bevat een brede ondergrond van toetsen, ondersteund door pittige gitaarriffs en een uitstekende ritmesectie.  Hoewel het merendeel van melodielijnen niet briljant en inventief te noemen zijn, gaat de muziek lekker in je systeem zitten en ontstaat de behoefte deze cd vaker te draaien.

Ondanks de vele mooie tracks heeft dit vijfkoppige gezelschap de creativiteit en inspiratie niet zelf uit gevonden. Pain of Salvation, Marillion, Genesis en een band als Clepsydra zijn een paar invloeden die genoemd moeten worden. Het nummer A Cold Morning doet weer ontzettend denken aan Collage ten tijde van het album “Moonshine”. Dat komt overigens vooral door de productie. Een vleugje van de gebruikte productieve foefjes op de klassieker in het genre van de Poolse band hoor ik ook hier regelmatig terugkomen. Een minpuntje zit wat mij betreft in de mastering van de schijf. Op sommige momenten komt de muziek naar mijn idee niet optimaal uit de speakers, daar valt nog veel eer te behalen.

De band gaat goed van start met het nummer Look Ahead. Dit begint met mooie meervoudige zang van Scanu en de gitarist van de band: Sebastiano Benatti. Het opvolgende Anywhere But Home steekt goed in elkaar en de band laat horen wat het in zijn mars heeft. Enrico Scanu klinkt in zijn stemgeluid een kruising van Marco Glühmann (Sylvan) en Chris de Burgh, met een accent a’la Aluisio Maggini (Clepsydra). Hoewel zijn stem aangenaam klinkt, vliegt hij helaas wel eens uit de bocht, bijvoorbeeld in Changing Colours, wat instrumenteel een juweeltje om te beluisteren is. De band kan stevige passages op kundige wijze afwisselen met akoestisch getokkel en zelfs een dwarsfluit.

Dit is typisch zó’n band die nog veel jamsessies en rijping nodig heeft om verder te groeien. Ik kan na talloze luisterbeurten zeggen dat het een aangename cd is, maar je proeft dat de band op zoek is naar een eigen identiteit. Als daar meer ontwikkeling in bereikt wordt, zie ik deze jonge Italianen uitgroeien tot toppers in het genre.

Ruard Veltmaat