Dylan Ryan SandAlbum

De avontuurlijke progliefhebber onder u is natuurlijk al enorm lang bekend met het label Cuneiform Records. Ze zijn altijd enorm belangrijk geweest voor de doorontwikkeling van de Avant-Prog. Maar de laatste tijd lijkt het alsof wij progmensen hier steeds minder en minder onze gading vinden en de jongens van Cuneiform vooral op jazz lijken in te zetten (dit werd ons overigens al eens verteld door Steve Feigenbaum zelf in dit interview dat collega Christopher Cusack met hem had in 2012). Je kan het dus wel eens hebben dat een album van Cuneiform dat interessant lijkt meer jazz uitdraait dan je op voorhand dacht. En dat is uiteraard het geval met deze “Circa” van Dylan Ryan Sand.

Natuurlijk wil dit niet zeggen dat dit een slecht album is, of dat je als lezer meteen weer moet weglopen. Integendeel zelfs, ik vond het een erg sterk album en was na een luisterbeurt al meteen zeer geïntrigeerd door de muziek. En zijn jazz en prog tenslotte niet sterk aan elkaar verwant? Vele bands zijn erdoor geïnspireerd. Denk maar aan hoe Magma het niet nalaat om telkens John Coltrane te vermelden. En er is natuurlijk een band als Mahavishnu Orchestra dat eigenlijk gewoon pure jazz rock maakt. De band tussen beide genres is er dus wel degelijk.

Wat maakt “Circa” van Dylan Ryan Sand dan zo uniek? Eigenlijk niet veel, het is een gewoon erg goed aangenaam jazzrock album. Het sleutelwoord daar voor mij persoonlijk is ‘aangenaam’ want dat is een gevoel dat me bij veel jazzrock echt ontbreekt. De meer klassieke jazz (ik weet het, ik ben geen kenner) ligt mij persoonlijk wel, dat is best relaxerend en tot rust komend. Maar wanneer men overslaat naar jazzrock wordt het mij vaak te druk, dat er teveel gebeurt en dat je als luisteraar op te veel moet gaan letten tijdens een luisterbeurt. Het wordt haast vermoeiend als het ware. Maar dat gevoel heb ik bij dit album dus totaal niet. Voor mij een geweldig positief punt.

Langs de andere kant is er wel enorm veel aan de gang op dit album. Dylan Ryan heeft een trio zeer technisch sterke muzikanten gevormd in zijn band dat de nummers zeer energiek brengt. Er valt op deze plaat zowel qua techniek als qua composities geen speld tussen te krijgen. Enorm sterk gebracht met andere woorden dus.

Nu op dit moment in de recensie zal de aandachtige Progwereldlezer ondertussen verwachten een paar vetgedrukte namen te zien als vergelijkingsmateriaal, zodat de lezer makkelijk kan zien waarmee de muziek op dit album best vergeleken kan worden. Altijd leuk tenslotte! Maar in deze recensie doen we dit niet om de luisteraar de kans te geven om zelf mogelijke vergelijkingen te maken. (oké, de recensent in kwestie heeft gewoon te weinig kennis van jazz maar dit klinkt beter als uitleg, toch)

Ondanks dat we albums als deze waarschijnlijk niet al te vaak op Progwereld zullen zien verschijnen (met goede reden), moet ik wel zeggen met plezier ernaar geluisterd te hebben. Een aanrader voor al wie jazzrock een warm hart toedraagt. En ik ben ervan overtuigd dat er zeker een groot aantal proggers voor te vinden is.

Peter Van Haerenborgh