Dyonisos

An Incidental Collection

Info
Uitgekomen in: 2007
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: Mals
Website: http://www.soundclick.com/dyonisos
MySpace: Dyonisos
Tracklist
Visions (5:17)
Reasons (5:12)
Facing Windmills (5:46)
Abstract Visions (4:47)
Leaving Home (5:07)
Pasture In Kahaluu (8:22)
Absolute Center Of Nowhere (4:18)
Permanent Disembodiment (4:10)
When Silence Has Spoken (4:24)
The Wave (3:11)
Ohia Lehua (4:12)
Voices [+ hidden bonustrack] (6:34)
Dan Cowan: zang, alle instrumenten
An Incidental Collection (2007)
Dyonisos (2006)
The Absolute Center Of Nowhere (2001)
Justaposition (2001)
Haiku (2001)

Collega Sander Kok schreef bij het vorige album van eenmansformatie Dyonisos (Dan Cowan) al over de onontkoombaarheid van het fenomeen Pink Floyd in progland. Een substantieel deel van alle moderne progbands wil er graag erg op lijken en van een veelvoud van dit substantiële deel wil de begeleidende platenmaatschappij graag dat ze op de grote roergangers lijken. En Dyonisos lijkt nog steeds dusdanig veel op Pink Floyd dat ik genoodzaakt ben de vergelijking ook maar over te nemen.

Enige nuance is nog steeds wel op zijn plaats. De gelijkenis betreft namelijk voornamelijk Cowans stemgeluid (Roger Waters), het spacy toetsenwerk (Richard Wright) en in mindere mate het gitaarwerk (David G.). Pink Floyd bestond echter, buiten de afzonderlijke delen, ook nog uit chemie tussen die delen. In een eenmansband ontbreekt dat fenomeen logischerwijs. Dan hebben we het fenomeen drumcomputer gemakshalve nog maar onbesproken gelaten.

Buiten deze grote lijnen zit het vergelijkingsmateriaal meer in de losse details. Zo bevat Abstract Visions een saxofoonsolo die toch wat al te bekend voorkomt, lijkt Leaving Home enkel en alleen op “The Wall” geïnspireerd en lijkt Pasture in Kahaluu gemaakt vanuit de opvatting dat op “Animals” nog een diersoort miste die al eens een eerdere Pink Floydhoes opgefleurd had.

Ofschoon de plaat een aantal verschillende climaxen kent, variërend van een liedje met een Eloy-achtige finale tot enkele gilmouresque solo’s, doet het geheel ietwat te generiek aan om werkelijk te kunnen boeien. Een uur duurt dan al snel lang… De incidentele collectie, die net als het voorgaande album materiaal uit Dyonisos’ ‘hele geschiedenis’ bevat, klinkt meestentijds wel leuk zolang hij opstaat, maar na afloop beklijft er betrekkelijk weinig.

Dyonisos, leuk voor de Pink Floyd fans? Niet noodzakelijk. Wel leuk voor fans van bands die op Pink Floyd willen lijken.

Casper Middelkamp

Send this to a friend