Echoverse

Whispers Between Worlds

Info
Uitgekomen in: 2024
Land van herkomst:  Verenigde Staten
Label:  Eigen Beheer
Website: https://echoverse.band
Tracklist
Not Like the Other (5:44)
Sins of the Father (6:45)
Feelings of Grey (6:42)
Empty (5:23)
The War Within (30:54)
I. I Walk Away (5:17)
II. Something Sinister This Way Comes (1:51)
III. The Devil in My Ear (2:35)
IV. Push Back (3:20)
V. Now (3:57)
VI. Final Conflict (6:05)
VII. Back Where I Belong (3:51)
VIII. I Know It’s You (2:52)
IX. The War Within (1:06)
Walk Alone (6:17)
Doug Bowers: toetsen, basgitaar, gitaar, zang
Kyle Fagala: drums, achtergrond zang
Kyle Graves: zang
Rob Perez: gitaar
Whispers Between Worlds (2024)

Het uit Amerika afkomstige Echoverse behoort tot de CPR-community. Dit staat voor Christian Progressive Rock. Vooral Randy George was met zijn band Aljalon een drijvende kracht achter deze scene (en hij speelt ook in de band van Neal Morse). Hij is de man die alles onderbracht bij https://www.cprogrock.com/ en zorgde dat de muziek meer bekendheid kreeg door het uitbrengen van twee prima compilatiealbums. Bij CPR horen formaties als Neal Morse, Orphan Project, Proto-Kaw, Unitopia, Iona, Salem Hill, Syzygy en Glass Hammer.

Bands dus die tekstueel aandacht geven aan het christelijk geloof. Echoverse is een nieuwe speler in dit veld. “Whispers Between Worlds” is hun debuutalbum. Hierop staan zes tracks, waaronder de epic The War Within, die ruim een half uur klokt. Het viertal maakt progressieve rock van de eenvoudige, laagdrempelige soort. Toetsenist Doug Bowers weet de meeste smaak aan de nummers toe te voegen. Hij laat bij vlagen echt wel horen zijn klassiekers te kennen en trakteert bij vlagen op mooie instrumentale uitstapjes.

Helaas is dat het enige positieve aan dit werkje. Dat komt vooral door het materiaal. Het is allemaal zo ontzettend zout- en inspiratieloos. Alles kabbelt maar voort. Drummer Kyle Fagala kan best een basis neerzetten, maar ook echt niet meer dan dat. Ook gitarist Rob Perez komt af en toe  met een redelijke solo, maar kan geen potten breken. De overgangen hoor je van mijlenver aankomen en de instrumentale passages kan ik niet anders bestempelen als ‘een beetje saai’. De muziek mist spanning en weet nergens te overtuigen. Dat zanger Kyle Graves op elk nummer hetzelfde klinkt, helpt ook niet mee.






Ik bewonder het feit dat ze zo gepassioneerd zijn over het geloof en ik vind het heel tof dat ze dit ook willen overbrengen en daarmee anderen willen inspireren. Het is alleen jammer dat het muzikaal nergens overtuigt. Misschien moeten ze eens te rade gaan bij de bands die ik in inleiding noemde, daar zouden ze een hoop van kunnen leren. 

Send this to a friend