Wynne, EdAlbum

Ed Wynne is sinds de oprichting van Ozric Tentacles in 1983 altijd de constante factor binnen de groep geweest. De muzikale alleskunner komt nu met zijn solodebuut waar hij drie jaar aan heeft gewerkt. Eigenlijk doorbreekt hij daarmee de Ozric-traditie, aangezien de groep om de paar jaar een nieuw album uitbracht. De meest recente verscheen in 2015 en in het daaropvolgende jaar maakte de groep nog een uitgebreide tournee, met onder meer optredens in de Gigant in Apeldoorn, De Boerderij in Zoetermeer en het prestigieuze Glastonbury festival. Daarna nam de groep een adempauze.

Nu zijn eerste soloplaat een feit is kunnen we gerust stellen dat Wynne altijd de smaakmaker is geweest binnen de vlotte, psychedelische getinte trancerock van de Ozrics. Wie het drie kwartier durende “Shimmer Into Nature” heeft beluisterd mag zich afvragen of die niet gerust een groepsplaat had kunnen zijn. Alle beproefde elementen zijn aanwezig: in de opener Glass Staircase zijn dat de synthesizer-bliepjes, de stevige baslijn en scheurende gitaren. Travel Dust gaat op dezelfde voet verder, maar is ritmisch iets interessanter en introduceert meer exotische percussie.

Echt nieuwe deuren opent Wynne onder zijn eigen naam niet, maar laat hij wel iets spontaner de spacerock van de Ozrics combineren met de elektronica die hij als Nodens Ictus maakt; sinds enige jaren met zijn zoon Silas, die is overigens op “Shimmer Into Nature” verantwoordelijk voor de ‘nature atmospherics’. Van die combi is Shim het treffendste voorbeeld, maar hoe stuwend en pakkend de elektronische rock ook klinkt, nergens is er een moment waarop de mond echt openvalt van verbazing. Het materiaal begint in de loop van het album zelfs formulematige proporties aan te nemen, een euvel dat Ozric Tentacles ook niet vreemd is. Met een handjevol platen van de groep van door de jaren heen ontstaat een prima dwarsdoorsnede van zijn oeuvre.

Verwacht op dit album vooral meer van hetzelfde. De conservatief ingestelde luisteraar zal die herkenbaarheid heerlijk vinden, maar toch knaagt er ergens iets. De vijf tracks zijn behoorlijk inwisselbaar en een echte spanningsboog van een album ontbreekt. Jammer dat Wynne op zijn eerste solowerk niet de kans aangrijpt om iets volledig nieuws te proberen. Maar wie weet zorgt hij de komende jaren nog voor een verrassing waarover nog lang wordt nagepraat.

Wouter Bessels