Electric Light OrchestraAlbum

En toen ging Jeff Lynne na een wereldtournee de Hilversumse Wisseloord Studio in, om daar pas na maanden van hard werken weer uit te komen. “Secret Messages” is de weerslag van een periode in het bestaan van ELO waarin de bandleider écht alles naar zijn hand zette. Zonder dat dat overigens ten koste gaat van de kwaliteit. Sterker nog: maakte voorganger “Time” al veel indruk, de tien liedjes op “Secret Messages” waren op een enkeling na van hoge kwaliteit, terwijl ook de productie door een ringetje gehaald kon worden. Lynne had Trevor Horn in 1983 niet nodig, maar deed het zelf. Ondersteund door drumcomputers, maar niet overdadig.

Het album is de eerste ELO-plaat die volledig digitaal werd opgenomen en naar eigen zeggen had Lynne het zo erg naar z’n zin in Wisseloord dat hij wel voor een dubbelalbum aan materiaal had geschreven. Maar daarover later meer. Als openingsnummer zet de titeltrack gelijk de toon voor de rest van de plaat. Een kamerbrede sound, vol details die pas in het oog (cq. oor) springen naarmate je er vaker naar luistert. En daarmee haken we gelijk in op de titel. Verborgen boodschappen. De plaat zit er vol mee. Vertraagd, versneld, achterstevoren en morsecode, zoals in het titelnummer.

Zelden heeft een album van ELO wat betreft geluid zo eenduidig, samenhangend, maar ook Beatles-esque en 10CC-achtig geklonken. Als het ware een golvende rivier stoomt de plaat door de eerste vijf tracks heen. Dan volgt Stranger, een buitenbeentje vol opvallende geluiden. Bluebird is een ELO-klassieker die onterecht nooit een hit werd.

Rock And Roll Is King werd dat wel. Alhoewel het verre van prullenbak-materiaal is, valt het nummer zo aan het einde van de plaat wat plompverloren op je dak. Een wat dubieuze afsluiter die meer halverwege had gepast, terwijl “Secret Messages” toch eigenlijk had moeten eindigen met Hello My Old Friend. Maar dat stuk bleef op de plank liggen. Tot drie jaar terug, toen Lynne eindelijk de gelegenheid kreeg om van “Secret Messages” eindelijk het dubbelalbum te maken dat hij aanvankelijk in gedachten had. In 2001 liet hij al op de cd-remaster van het album drie extra stukken los, maar om het album te horen ‘as conceived by Jeff Lynne’ gaf in 2018 een totaal andere kijk op de artistieke zwanenzang die “Secret Messages” was.

Al met al is dit een ELO-plaat die moeiteloos past in het rijtje klassiekers “Eldorado”, “A New World Record”, “Out Of The Blue” en “Time”. Alle ingrediënten zijn aanwezig, het bandgeluid is onmiskenbaar herkenbaar en de composities zijn van hoog niveau. En bovenal, deze plaat laat horen hoe een geavanceerd popalbum klonk in 1983, terwijl die niets aan zeggingskracht heeft verloren. Wel of geen uitgebreide heruitgave als dubbelalbum. Maar dat Lynne naast inhoud ook met vorm stoeide op “Secret Messages” staat als een paal boven water. Het blijft de perfectionist die z’n schilderij maar nooit kan afronden. Dat ELO vervolgens met “Balance Of Power” een onwaardige anticlimax van jewelste uitbracht, is spijtig. “Secret Messages” is wat dat betreft net zo relevant voor ELO als “Windows In The Jungle” (ook uit 1983!) voor 10CC was. Feit is wel dat de progressieve ambities van de groep inmiddels tot een (ver) verleden behoorden. Maar onderaan de streep blijft een popplaat over waar de finesse en klasse vanaf straalt.