Elephant PlanetAlbum

Om te vieren dat hun debuutalbum “Elephant Planet” uitkwam, gaf de gelijknamige band op 16 juni 2023 een concert in Wenen voor een enthousiast publiek. Dit is daarvan de registratie. Op zich moet je je afvragen wat daar het nut van is, ze spelen alleen de nummers die we al kennen van de studioplaat. Maar een liveplaat brengt natuurlijk ook wel wat extra’s mee. Zoals een versie van Happy Birthday, gezongen door het hele publiek, ter ere van de verjaardag van de drummer, die daarom ook even een drumsolo mag doen. Of een kletspraatje over roze olifanten.

Elephant Planet is gevestigd in Oostenrijk, maar de bandleden komen kennelijk uit alle windstreken. De band maakt een prettige mix van stevige rock en emo met progressieve invloeden, heel goed gedaan. Ik moest denken aan een botsing van Bløf en Saga. In 2023 brachten ze dus een eerste album uit. Wel grappig: de titel van dat album is geen woord maar een emoji van een olifant. Daar kan je in een normale tekst niks mee. Dus hoe moet je dat album noemen? Spotify kiest voor “Elephant Emoji”. Hoe dan ook, ik kan de studioplaat, die collega Jacco voor Progwereld recenseerde, van harte aanbevelen.

Deze liveregistratie is echter een beetje een twijfelgeval. De band heeft gekozen voor een rauwe registratie, met alles wat in dat uurtje is voorgevallen. Dat pakt dus niet zo goed uit. Zanger J.P. Aguilera, die beschikt over een mooie, heldere en theatrale stem, gebruikte hem dik acht minuten voor tussentijds gewauwel en dat gaat, zeker bij herhaalde beluistering, een beetje op de zenuwen werken. Ik zou ook altijd de verjaardag van je drummer vieren, maar ik zou het niet op de plaat zetten, evenmin als zijn “Ik wil die handjes zien” aansporingen. Daarbij zingt hij ook hier en daar best wel naast de toonsoort en dat is jammer, want hij kan erg goed zingen en er zijn tegenwoordig veel manieren om dergelijke blue notes te repareren.

Het publiek is wel tamelijk prominent aanwezig, met name die idioot die elke stilte opvat als een aanmoediging om een ijselijke kreet te laten horen. Ook bespeur je in de stillere gedeeltes staaltjes ‘Dutch Disease’, publiek dat probeert boven de muziek uit te praten. Als J.P. dan ook nog tweeëneenhalve minuut inruimt voor een stukje “Zing mij maar na” (denk Freddy Mercury op Live Aid), dan zinkt de moed mij in de schoenen.

Daarmee zijn mijn kanttekeningen echter wel op, want Elephant Planet maakt prachtige muziek die hier met verve wordt gespeeld en gezongen. De band heeft een eigen stijl, juist door die likjes prog, rare breaks en buitenissige maatsoorten die soms vanuit het niets opduiken. Koppel dat aan aanstekelijke energie en je hebt heerlijke muziek, gevat in sterke liedjes met een kop en een staart. Maar als je de band nog niet kent, dan zou ik de kennismaking altijd via die studioplaat laten lopen en niet als eerste dit verjaardagsfeestje opzetten.