Elephant PlazaAlbum

Elephant Plaza is een nieuwe Noorse band rondom een bekende progmuzikant. We hebben het hier over Gilbert Marshall, voormalig toetsenist en medezanger van Magic Pie. Voor de geboorte van de olifantenformatie gaan we terug naar 2006 wanneer Marshall en gitarist Espen Mikarlsen een project in het leven roepen om samen muziek te schrijven en op te nemen. Het samenwerkingsverband staat echter jarenlang op een laag pitje wegens de betrokkenheid van Marshall bij Magic Pie. Ook is daar het feit dat hun studio en oefenruimte in die tijd geheel afbrandde. Als Marshall in 2012 de fameuze progband na drie albums verlaat, raakt alles in een stroomversnelling. Het project groeit uit tot een ware band en er vinden weer opnames plaats. De energieke Marshall wil met Elephant Plaza op tour, Mikarlsen wil dat niet en stapt op. Zijn vervanger heet Kim Christiansen en hij voegt de nodige gitaarpartijen toe. Tevens  rekruteert de band twee extra toetsenisten voor hun optredens. Het album wordt afgemaakt en voilá.

“Momentum”: het album is even onverzettelijk als een olifant in goeden doen. De veertien tracks vormen een weldoordacht geheel, een aaneenschakeling van niet al te heftige prog met een bite en zinderende ballades. Het materiaal heeft jaren kunnen rijpen waardoor de kinderziektes er wel uit zijn. Je moet haast jumbo-oren hebben om alles te behappen. “Momentum” bestaat uit vijf enkelvoudige nummers en drie samengestelde waaronder het epische titelnummer met z’n vijf delen. Daar komt bij dat de band niet alleen bestaat uit zes norse Noren, tevens zijn er minstens een keer zoveel gastmuzikanten aanwezig om de klus te klaren.

De meest opmerkelijke naam is die van Eirikkur Hauksson, de IJslandse leadzanger van Magic Pie en Kerrs Pink. Met zijn gezwollen, theatrale stem zorgt hij voor de wat meer stevige vocalen. In vier nummers geeft hij acte de présence met zijn met metal doorbloede stem. Wat een typecasting. Het materiaal is geknipt voor hem zoals dat blijkt uit de stuwende opener Naked en het Ayreon-achtige Paralyzed. Het is verbluffend hoe goed zijn stem aansluit bij de meer milde zang van Marshall. Erg fraai is de samenzang die hij aangaat  met  Anett Lunde in eerdergenoemde Paralyzed. Dat ook de stem van Lunde buitengewoon goed in het geheel past valt te horen in het Heart-achtige The Quested – Page 2 – Rock`n ́Roll Fantasy waar ze omringd wordt door vette riffs, mollige orgelakkoorden en smeuïge koortjes. Het kan niet op.

Zo is de gehele cd een wirwar van ‘wie speelt waar’. Het is een prettig zoekplaatje, een album vol fijnzinnige arrangementen. Leg je oor bijvoorbeeld te luisteren bij de akoestische gitaar van All The Way of bij de mandoline van Wishful Thinking. Ga ook niet voorbij aan de opbouw van The Human Race en wees gespitst op de strijkerspartijen van het titelnummer. Overigens, het neoproggy synthesizerthemaatje dat daar diverse malen terugkeert, raakt je zo diep in je hart dat je keer op keer zin krijgt om met een olifant te knuffelen.

”Momentum” is lang onderweg geweest maar het resultaat mag er zijn. Gilbert Marshal is samen met zijn kompanen in staat gebleken een melodisch progrockalbum te maken met een flinke emotionele lading. Hoewel het geluid van Magic Pie nergens ver weg is heeft Elephant Plaza toch een duidelijk eigen gezicht. Wie is daar nu niet gevoelig voor?

Dick van der Heijde