Eleven's Eve (voorprogramma Turbulence)Concert

Medio 2011, aan de vooravond van een nieuwe muzikale uitdaging, start de geschiedenis van Eleven’s Eve. Na het uiteen vallen van Ricocher, Darwin’s Pride en Casual Silence in het recente verleden, weten vijf bandleden van deze progrock/symfo bands elkaar te vinden. Ervaren rotten, op zoek naar een nieuwe sound in een bestaand genre.

Zo begin ik de bandpresentatie van Eleven’s Eve naar aanleiding van hun aanmelding voor Dutch Exposure. Deze aanmelding moesten ze toen helaas intrekken omdat ze er ‘nog niet klaar voor waren’. Bijna twee jaar later – waarin ik de band natuurlijk ben blijven volgen (zie onder andere het interview dat ik in hun oefenruimte mocht hebben) – mag ik ze dan eindelijk live aanschouwen op een podium nabij mijn woonplaats, bij het Popcollectief PopEi, in het klokgebouw te Eindhoven.

PopEi

PopEi is een gezellig poppodium, waar de Brabantse warmte en vriendelijkheid je meteen tegemoet komt. Als ik – veel te vroeg – arriveer word ik welkom geheten door de kroegbaas en kan lekker aan de bar een pilsje bestellen. De bands zijn nog aan het soundchecken, dus daar eerst maar op wachten. Als om omstreeks negen uur (mag een Brabants kwartiertje meer zijn geweest) de deur van de zaal open gaat, is het voorprogramma nog aan het soundchecken, dus kunnen we nog even aan de bar wachten. De leden van Eleven’s Eve zijn klaar met hun soundcheck en gaan alvast familie en vrienden begroeten in de zaal.

Turbulence

Turbulence mag dan op deze Valentijnsavond het spits afbijten. Turbulence is een band uit Eindhoven en omstreken. Twee gitaristen/zangers, een bassist en drummer – inderdaad geen toetsen – maken stevige progmetal. De leadzang is in handen van Rik van Bavel en wordt aangevuld door Ruud de Boer. De stemmen van beide heren zijn zeker niet slecht, en gezamenlijk wordt er toch een behoorlijk geluid geproduceerd. Door de neven van de Put wordt een stevige ritmesectie neergezet, waardoor een turbulente, maar vooral heavy show wordt neergezet. Maar het zijn toch vooral de gitaarsolo´s van de Boer die opvallen en ervoor zorgen dat er voldoende afwisseling blijft in de nummers.
De heren hebben in 2009 een demo “Reborn” uitgebracht, die na afloop van het concert wordt uitgedeeld aan de geïnteresseerden. Ondertussen zijn voldoende nummers voorhanden voor een volledig album. Ik ben benieuwd!

Eleven’s Eve

Na een korte onderbreking is het vervolgens de beurt aan de band waar toch de meeste bezoekers voor gekomen zijn. De zaal is gevuld met ruim 100 personen, waaronder ook de meeste andere ex-leden van Richocher, Darwin’s Pride en Casual Silence. Ook zij zijn zeer benieuwd hoe het verder is gegaan met hun oude muziekmaatjes.

De opening is professioneel, een openingstune klinkt en het podium wordt gevuld met dikke mist. Vervolgens klinken de eerste tonen van Dark Black Shade en verschijnt de band, met flink gejuich, op het podium. Het is voor een nieuwe band – met nog geen album – moeilijk om een set te spelen met alleen eigen nieuwe nummers. Het publiek kent deze nummers niet, dus blijft het altijd de vraag hoe men zal reageren. De verleiding moet groot geweest zijn om ook nummers uit hun rijke verleden van Ricocher, Darwin’s Pride of Casual Silence te spelen, maar hier wordt toch niet voor gekozen. Een set met twaalf nieuwe eigen nummers wordt ons voorgeschoteld. Het publiek lijkt dan in eerste instantie ook ietwat lauw, maar staat geïnteresseerd of vooral gefascineerd te luisteren. Later komt het publiek ook los en wordt er zelf meebewogen op de muziek.

De nummers van Eleven’s Eve zijn divers en afwisselend. Stevig en bombastisch als bijvoorbeeld The End & Far Beyond, dan weer gevoelig als in The Circle Of Life of meeslepend als in Lost In Space. De zanger kennen we natuurlijk van Casual Silence. Rob Laarhoven is goed bij stem en wordt nog eens aangenaam aangevuld door de achtergrondzangeressen Josien Obers en Bo van der Vrande. In een aantal nummers mogen we dan ook prachtige duetten met beide zangeressen horen. Het geluid in PopEi is redelijk goed afgesteld, waardoor we ook de dames goed kunnen horen.

Ook de overige bandleden zijn goed gemotiveerd om er een prachtige setlist van te maken. Eén van de eerste optredens voor een groter publiek, weg van hun veilige thuishaven in Deurne en Someren, geeft natuurlijk de nodige positieve spanning. John van Heugten laat zijn Richocher afkomst duidelijk horen op de toetsen. Henry Meeuws is duidelijk is zijn nopjes op de gitaar en laat menig spectaculaire solo horen, daarbij vaak met beide handen op de hals van de gitaar spelend. Ook Niels Nijssen laat zijn basgitaar lekker klinken, terwijl Robert Strijbosch de muziek regelmatig steviger maakt; de power van Darwin’s Pride wordt hiermee doorgegeven aan Eleven’s Eve.

Eleven’s Eve sluit zijn optreden af met een Marillion cover. De grote voorliefde voor deze band wordt daarmee duidelijk bestempeld. De zaal vindt het prima en kan eindelijk volop meezingen. Nog een extra toegift hadden ze niet ingepland, zodat ruim na middernacht het optreden wordt beëindigd. Eleven’s Eve kan terug kijken op een zeer geslaagd optreden. Het publiek heeft kunnen genieten van een frisse nieuwe band met vele jaren ervaring. Waren ze er twee jaar geleden nog niet helemaal klaar voor, nu duidelijk wel! Ik ben dan ook zeer benieuwd naar het resultaat van alle inspanningen op een schijfje dat binnenkort toch een keer moet verschijnen.

Verslag: Mario van Os
Foto’s Turbulence: Jan Hermans
Live foto’s Eleven’s Eve: Mari Janssen
Bandfoto Eleven’s Eve: Ron Kraaijkamp