Elf ProjectAlbum

De naam Elf Project zal bij weinig progfans een lampje doen branden. In 2009 kwam hun eersteling “Mirage” uit, waarop pittige muziek te horen was met duidelijke invloeden van Rush en psychedelische karaktertrekken uit de jaren ’60 en ’70. Het woord Elf, dat ook in het Engels een lieflijk wezentje met transparante vleugeltjes betekent, wekt mogelijk de verwachting dat de muziek van dit Project ook zo’n porseleinen uitstraling heeft. Dat zal een misvatting blijken.

Dit trio progrockers uit New York trekt op de tweede cd “The Great Divide” wederom stevig van leer. Onmiddellijk gaan de gedachten weer uit naar Rush, zeg maar uit de periode jaren ’80. Het alom aanwezige basspel van oprichter Carl Schultz trekt meteen de aandacht en doet wel iets denken aan de voorman van Rush, Geddy Lee. Zijn stem heeft zeker ook iets weg van die van Lee, zij het iets minder knerpend in de hogere regionen. Het gitaarspel van Mike Cappadozy maakt dit plaatje compleet.

Was “Mirage” nog een soloproject van Schultz, nu kunnen we van een echte band spreken. Het derde lid is Dave Wayne, die drummend een nadrukkelijke bijdrage levert aan het energieke karakter van de  muziek. De tien nummers, alle onder de vijf minuten, hebben ten opzichte van de eerste schijf wel iets van hun psychedelische karakter verloren.

Rockend gitaarspel opent We Pay The Price, waarna Schultz de aandacht opeist met zijn aanstekelijke zang en priemende basspel, dat vergezeld gaat van vrij scherp klinkende gitaarklanken. De toetsen, ook door Schultz beroerd, spelen een ondersteunende rol. Ongeveer halverwege volgt een korte toetsensolo, waarna de couplet-refreinstructuur weer terugkeert. Eigenlijk kennen alle nummers deze opbouw, met verder steeds een gitaarsolo in het middengedeelte.

De overblijfselen van hun psychedelische verleden komen het duidelijkst terug in Illusion, met name aan het begin en halverwege. De combinatie met akoestische gitaar geeft een aardig effect. De sirenes roepen inderdaad op The Sirens  Call, dat verder een stevige opvulling krijgt met gitaar en toetsen. Het nummer No More Monkey Business springt er in het overzichtelijke palet van uniform opgebouwde structuren uit. Na een opening met een zich op de voorgrond werkende priemende bas volgt snel gitaarwerk dat overgaat in fraai ‘jankend’ gitaarspel van Cappadozy. Met enkele variaties op dit thema kunnen we het enige instrumentale werkje van de cd noteren. Hardrockriffs zijn te beluisteren in Reach Out, een van de composities waarin Elf Project zich van zijn stevige kant laat zien.

De klanken van Elf project zijn aanstekelijk en toegankelijk, vooral door de zanglijnen die Schultz erin legt. Hier en daar neigt de muziek naar rock & roll en we kunnen soms ook rustig spreken van  pop. Het klinkt erg jaren ’80 en, zoals gezegd, ook nogal als Rush. Compacte, overzichtelijke songs met een herkenbare structuur en een hoog meezinggehalte  zorgen ervoor dat deze cd zeker niet voor alle progliefhebbers een uitdaging zal betekenen en zelfs als saai kan worden ervaren. Dat mag iedereen voor zichzelf uitmaken. Ik vind “The Great Divide” een aardige knipoog naar vervlogen tijden, niet onprettig om naar te luisteren, maar ik verwacht niet dat deze schijf nog regelmatig mijn cd-lade zal bereiken.

Fred Nieuwesteeg