EllesmereAlbum

Ellesmere is het geesteskind van bassist/gitarist Roberto Vitelli, die we kennen als lid van Taproban. Op het debuut “Les Chateaux De La Loire” laat hij zich ondersteunen door een groot aantal artiesten, waarvan zanger Luciano Regoli (Raccomandata con ricevuta di ritorno), drummer Daniele Pomo (RanestRane) en John Hackett de bekendste zijn. Daarnaast heeft Vitelli niemand minder dan Anthony Philips bereid gevonden een tweetal stukjes tekst in de spreken, die dienen als inleiding en afsluiting voor het album. Met Hackett en Philips aan boord verwacht je een album in de stijl van de vroege Genesis, en die verwachting blijkt volledig te kloppen. Daarnaast dient vooral een album als “The Geese And The Ghost” van laatstgenoemde als referentiemateriaal voor dit album.

“Les Chateaux De La Loire” beschrijft in een elftal stukken de kastelen aan de Loire, bij mijn weten een origineel thema. Ter inleiding reciteert Anthony Philips een gedicht, waarna de rivier zelf aan bod komt, enigszins clichématig voorzien van geluidjes van stromend water. Fluit en gitaar zijn dominant aanwezig, en daarmee is het korte nummer een voorbode voor wat komen gaat. In meer of mindere mate spelen andere instrumenten een rol, zoals en kornet in Sully-sur-Loire of strijkers in Meung-sur-Loire, en uiteraard ontbreken ook de Mellotron en de Moog niet, maar Hackett en vooral Vitelli spelen de hoofdrol, de laatste uiteraard ook op de twaalfsnarige gitaar.

Qua stijl is het allemaal wel redelijk voorspelbaar. Vitelli heeft zich met dit album gericht op het neerzetten van één bepaalde sfeer, en daar is hij uitstekend in geslaagd. Het pastorale en landerige krijgt eigenlijk nauwelijks tegenwicht, waardoor de hele plaat wat eenvormig klinkt. Een interessante zangpartij had bijvoorbeeld voor de nodige variatie kunnen zorgen, maar helaas blijft de woordloze zang van Luciano Regoli in Chambord ook weer erg netjes binnen de lijntjes. Slechts bij het langste (en beste) nummer van de plaat, Chaumont-sur-Loire, is echt sprake van een spanningsopbouw, daarbij mede geholpen door het dominantere drumspel van Daniele Pomo.

Liefhebbers van de vroege Genesis of van het solowerk van Anthony Philips en Steve Hackett, die bovendien geen doorslaggevend belang hechten aan vernieuwing, zullen zich gegarandeerd heel goed kunnen vermaken met dit album. Mij is dat maar ten dele gelukt, want hoewel “Les Chateaux De La Loire” absoluut niet onaangenaam klinkt, bood het mij te weinig eigenheid en variatie.

Wouter Brunner

Cd:

LP: