EloyAlbum

De Duitse legendarische formatie Eloy behoeft bij vaste lezers van Progwereld nauwelijks introductie. Of je van de band houdt of niet heeft vooral te maken met je tolerantie wat betreft het zware Duitse accent van zanger/gitarist Frank Bornemann, dan met de kwaliteit van  de muziek. Eloy heeft wat mij betreft altijd wat schattigs over zich gehad. Een band die zichzelf niet te serieus neemt, maar gelukkig ook serieus genoeg om niet te vervallen tot kitsch. Daarom is het goed om te zien dat de Duitse formatie nu ook de waardering ontvangt die men toekent, met als kroon op dit gebeuren deze prachtig vormgegeven dubbele live-cd “Reincarnations On Stage”.

Opgenomen tijdens hun reünietoer in Duitsland en Zwitserland gedurende 2012 en 2013 geeft deze live-cd een perfecte dwarsdoorsnede van Eloy’s omvangrijke oeuvre. Daarbij laat de liveregistratie ook een band in bloedvorm horen, en ik overdrijf niet als ik stel dat “Reincarnations On Stage” de fameuze live-voorganger uit 1977 (“Live”) met verve overklast. Bornemann’s stem heeft met de jaren nog niets aan kracht ingeboet, en zijn gitaarspel is onovertroffen, dat hij gelijk laat horen aan het begin van de set in Paralyzed Civilization.

Ook de rest van de band speelt de sterren van de hemel. Dat kan ook haast niet anders met een keur aan oudgedienden in de bezetting. Uiteraard is bassist Klaus-Peter Matziol van de partij, sinds “Dawn” (1976) lid van de groep, en zijn live-vertolkingen, vooral tijdens The Apocalypse, maar ook tijdens Mysterious Monolith, onderstrepen het belang van Matziol bij het creëren van de eigen stijl die Eloy feitelijk pas sinds “Dawn” en “Ocean” werkelijk onder controle kreeg. In het toetsendepartement, bepaald niet onbelangrijk in de sound van Eloy, deelt Michael Gerlach, sinds 1986 bij Eloy, zijn plek met Hannes Folberth, tot 1986 in dienst bij de Duitse formatie. Hoe de taakverdeling precies zit, vermelden de twee (!) bijgesloten boekjes niet, maar samen zorgen ze ervoor dat bijna alle live-versies de studio-uitvoeringen bij verre overtreffen. Tenslotte zorgt drummer Bodo Schopf – ten tijde van zijn binnenkomst in 1998 op “Ocean 2 – The Answer” nog piepjong dat onder dit alles een meer dan solide basis wordt gelegd.

Drie kersen op de taart zijn vervolgens de drie achtergrondzangeressen, geheel in de traditie van de muziek van Eloy, die deze plaat luister bijzetten. Vooral Alexandra Seubert excelleert in Apocalypse en met name in de geweldige uitvoering van The Tides Return Forever. Het Engels van de drie zangeressen is net zo ‘Duits’ als van zanger Bornemann, – het lijkt haast afgesproken in het contract – maar het doet niets af van het vlammende optreden dat Eloy hier ten gehore brengt.

Met zoveel topplaten in hun zak zal een setlist samenstellen een hachelijke onderneming zijn geweest, daarom is het opvallend te zien dat “Reincarnations On Stage” niet als een ‘best-of’ geldt (daarvoor hebben we al het uitstekende overzicht Timeless Passages). De band lijkt bewust te hebben gekozen voor een dwarsdoorsnede van hun omgangrijke oeuvre, met nummers van “The Power And The Passion” uit 1975 tot en met hun vooralsnog laatste plaat “Visionary” uit 2009. Vooral de beide ‘Oceans’ (“Ocean” uit 1977 en “Ocean 2” “The Answer” uit 1998) en “Colours” (1980) zijn rijk vertegenwoordigd, maar belangrijker is de constatering dat alle 21 nummers van de dubbel-cd zo heerlijk bij elkaar klinken. En een liveplaat van Eloy dat mijn Eloy-favoriet Follow The Light kent, kan sowieso al niet stuk.

“Reincarnations On Stage” is niet alleen een fantastische live-registratie van Eloy, het hoorbare spelplezier van de band en de dankbaarheid van de band dat de reünie zo geslaagd heeft uitgepakt, is vertederend. Zoals hierboven al gezegd, “Reincarnations On Stage” is de kroon op het werk van Eloy.

Markwin Meeuws