Elyria

Elyria

Info
Uitgekomen in: 2013
Land van herkomst: Duitsland
Label: eigen beheer
Website en luistermogelijkheid: www.elyria.eu
Tracklist
Salome (4:09)
The Vigil (4:47)
Faceless (6:01)
Colours Of Silence (5:14)
Only Words (4:13)
Patricia Cooney: zang
Sascha Kaisler: drums
Stefan Mankiewicz: basgitaar
Oliver Weislogel: gitaar
Elyria (2013)

Progwereld ontving een brief van Oliver Weislogel uit Duitsland. Daarin begint hij als volgt: “Nadat er zo’n mooie recensie verscheen over Dorian Opera willen we er graag ook een ontvangen over mijn nieuwe project Elyria…”. Bij de brief zat een ep van dat nieuwe project.

Ik kan me zowel Dorian Opera als Oliver Weislogel, gitarist van deze groep, nog wel herinneren. Op een (wellicht iets te) milde toon besprak ik het uit 2011 daterende album “Crusade 1212”. Beter herinner ik me de recensie van het uit 2008 stammende debuut “No Secrets”. In niet mis te verstane bewoordingen veegde Govert Krul de vloer van een spoorwegtoilet aan met de Duitse band. Dus vraag ik mij af welke recensie Weislogel eigenlijk bedoelt…

Weislogel gaat in zijn brief verder: “Elyria is een mix van ‘female fronted metal’ en progressieve rock met verwijzingen naar Nightwish en Within Temptation…”. Serieus vraag ik mij af of Weislogel genoemde groepen wel kent. Of dat hij misschien de muziek van ‘zijn eigen’ Elyria niet kan duiden. De vijf nummers op dit bijna 20 minuten durende schijfje mogen immers niet eens in de schaduw van een laagstaande zon staan van Nightwish, Within Temptation en noem de metal en gotic groepen, maar op die worden aangevoerd door een zangeres.

Aanvankelijk lijkt er nog niets aan de hand. De eerste minuten van Salome klinken – ondanks als dertien in een dozijn – niet verkeerd. Maar dan gaat het mis. Wanneer zangeres Patricia Cooney haar keeltje overmoedig helemaal open trekt, heeft ze grote moeite om de muziek te volgen. En dan druk ik me nog netjes uit. Muzikaal gezien zit het redelijk in elkaar. De gitaarpartijen van Weislogel zijn log, ruig en donker. Het drietal heren weet goed raad met het produceren van decibellen. Zelfs de niet genoemde bespeler (of bespeelster) van toetsen weet zo af en toe door de geluidsmuur heen te breken. Maar helaas slaat Cooney de vocale plank regelmatig decimeters mis.

Met moeite worstel ik me door de resterende vier nummers. De échte liefhebbers van opera-achtige metal en gotic uitspattingen zullen het allemaal prima vinden. En waarom zal ik iemand zijn pleziertje misgunnen? Wellicht dat Weislogel na het lezen van deze recensie tot de conclusie komt dat er weinig toekomst in Elyria zit. Maar eerlijk gezegd betwijfel ik of hij dit leest…

Hans Ravensbergen

Send this to a friend