Emerson, Lake and Palmer
In The Hot Seat
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: BMG
Website: www.emersonlakepalmer.com
Hand Of Truth
Daddy
One By One
Heart On Ice
Thin Line
Man In The Long Black Coat
Change
Give Me A Reason To Stay
Gone Too Soon
Street War
Pictures At An Exhibition
A Time And A Place
Piano Concerto No. 1
DISC 2:
From The Beginning
Karn Evil 9: 1st Impression Part 2
Tiger In a Spotlight
Hoedown
Touch And Go
Knife Edge
Bitches Crystal
Honky Tonk Train Blues
Take A Pebble
Lucky Man
Fanfare For The Common Man / Rondo
21st Century Schizoid Man / America
Greg Lake: basgitaar, gitaar, zang
Carl Palmer: drums, percussie
+
Maula Mattioli – achtergrondzang
Kristen Olsen – backing vocals
Bill Wray – backing vocals
Keith Wechsler / Richard Baker / Brian Foraker – toetsen
Works Vol. 1 & 2 (2009)
The Ultimate Collection (2004)
In The Hot Seat (1994)
Works Live (1993)
Live At The Royal Albert Hall (1993)
The Atlantic Years (verzamelaar) (1992)
Black Moon (1992)
In Concert (1980)
Love Beach (1978)
Works Vol. 2 (1978)
Works Vol. 1 (1977)
Welcome Back My Friends… (1974)
Brain Salad Surgery (1974)
Trilogy (1972)
Pictures At An Exhibition (1972)
Tarkus (1971)
Emerson, Lake And Palmer (1970)
De jaren negentig liggen in 1992 helemaal open voor Emerson, Lake & Palmer. De comeback is met “Black Moon” een feit en de daaropvolgende tournee maakt de langverwachte reünie compleet. Alhoewel de drie musketiers in de daaropvolgende jaren bij elkaar blijven, gaat dat niet gepaard zonder problemen. Emerson kampt met een zenuwprobleem in zijn rechter hand, laat zich opereren en kan een jaar niet spelen.
Als eenmaal de opnames voor de negende plaat “In The Hot Seat” beginnen, is hij naar eigen zeggen nog niet helemaal de oude. De lat ligt hoog en met een nieuwe producer aan boord, Keith Olsen (bekend van o.a. Fleetwood Mac), blijken de opnames een flinke kluif. Temeer omdat Greg Lake gaandeweg twijfelt of Olsen wel de juiste persoon is voor deze klus en hij gaandeweg weer conflicten krijgt met Emerson over de materiaalkeuze.
Het resultaat is een ietwat vervreemdend album – inclusief die opvallende Dylan-cover Man In The Long Black Coat – dat vooral afzonderlijk wordt opgenomen. Volgens Lake zijn de drie slechts af en toe gezamenlijk in de studio en dat pakt niet goed uit. Toch zijn er lichtpunten: Hand Of Truth is zonder meer het sterkste stuk en overtuigt als opener en het emotionele Daddy is Lakes momentje, maar verder is het album echt bij de beesten af. One By One is zo’n dertien-in-dozijn rocker, Gone Too Soon gaat de kwalificatie ELP echt voorbij (van de drie is alleen Lake daarop te horen) en in Heart On Ice is merkbaar dat Emerson problemen ondervindt met zijn spel.
De heropname van Pictures At An Exhibition ten tijde van “In The Hot Seat” is wijselijk toegevoegd, net als de al eerder uitgebrachte registratie van hun laatste tournee uit 1997/1998. Dat maakt deze heruitgave van “In The Hot Seat” nog enigszins relevant, want de laatste studioplaat is niet alleen een zware bevalling, maar doet op compositorisch vlak zelfs onder voor het altijd zwaar bekritiseerde “Love Beach” (1978). Het résumé van ELP is deze matige zwanenzang, terwijl het échte slotakkoord pas in 2010 volgt tijdens het allerlaatste optreden van de drie tijdens High Voltage in Londen. Zo sluit ELP zijn carrière toch nog op waardige wijze af.
Wouter Bessels
