Emerson, Lake and PalmerAlbum

Als we spreken over bands die in het canon van de progressieve rock uit de jaren zeventig een plek in de eregalerij verdienen, dan behoort Emerson, Lake & Palmer (ELP) tot de belangrijkste kandidaten. Een trio dat vooral op de eerste vijf albums een geslaagde symbiose laat horen tussen de klassieken en inventieve rockmuziek. Symfonische rock in de meest integere zin des woords. Daarna valt ELP ten prooi aan het rock ’n rollcliché de ego’s van de bandleden stijgen boven het groepsgevoel uit, het gat in de hand wordt steeds groter en vijftien jaar na het uiteenvallen van de groep steken de leden weer de koppen bij elkaar. Waarom? Niet alleen omdat zoiets onvermijdelijk is, maar ook goed is voor de portemonnee, de hang / nostalgie naar ouder werk en  ieders agenda. Hoe dat relaas zich vertaalt in muziek, is goed te horen op “The Anthology”.

ELP’s werk is uiteraard al vaker verzameld, zoals op “The Essential Emerson, Lake & Palmer”. Deze nieuwe kroniek lijkt in veel opzichten op die dubbel-cd uit 2007, maar geeft meer de ruimte aan materiaal uit de hoogtijdagen van de groep. Algemeen gesteld concentreert de betere verzamelaar (zoals de “Collected” -serie van Universal overwegend goed doet) zich vooral op artistiek relevant werk, maar wil daarnaast ook zo compleet mogelijk zijn. Dat gaat zeker op voor “The Anthology”. De materiaalkeuze voor deze drie cd’s, waarop de geschiedenis van ELP zich in ruime zin openbaart, pakt goed uit; vooral voor wie flink in de beginjaren wil duiken.

De albums “Emerson, Lake And Palmer” en “Tarkus'” staan bijna integraal op de eerste cd, terwijl de tweede zich volledig richt op “Pictures At An Exhibition“, “Trilogy” en “Brain Salad Surgery“. Tot hier is een band te horen bestaande uit drie musici die aan elkaar gewaagd zijn en het beste uit elkaar halen. Op de derde cd is dat niet zo; die laat een band in desintegratie horen. Enkele tracks van de versnipperde”Works” albums en het slecht ontvangen “Love Beach” tot aan het comeback-album “Black Moon” dat met twee tracks is vertegenwoordigd, waaronder het door Lake en Geoff Downes geschreven Affairs Of The Heart. Mijlpalen behoren inmiddels tot het verre verleden.

De laatste studiospruit “In The Hot Seat” (1994) komt er met Hand Of Truth wat karig vanaf, maar de derde cd eindigt wel op gepaste wijze met twee snapshots van de laatste tournee van de groep (1997/1998). Een tour eerder, eind 1996, wordt ook For Kevin gespeeld, een stuk dat Emerson schreef ter nagedachtenis aan de dat jaar overleden muzikant Kevin Gilbert. Het nummer had prima op deze 3cd-set gepast, aangezien het er eentje is uit de échte nadagen van ELP met Emerson in bloedvorm. Zo is het wel: ondanks zijn lichamelijke tegenslagen weet de betreurde toetsenist in zijn laatste jaren altijd het ELP-vaandel zoveel mogelijk in top te houden. Dat gaat Lake en vooral Palmer (neem bijvoorbeeld zijn recente en veelbesproken optreden tijdens Night of the Prog) minder goed af.

Of BMG het overlijden van Emerson heeft aangegrepen om (voor inmiddels zevende maal) de belangrijkste albums opnieuw uit te brengen en er deze verzamelaar aan toe te voegen? Nee, dit is geen gevalletje lijkenpikkerij; vlak voor Emersons dood zijn deze heruitgaven al aangekondigd. Deze set kan beter als een waardig eerbetoon worden beschouwd. Samengevat is er geen nieuws onder de zon, maar als instapper doet “The Anthology” prima zijn werk, ook vanwege de fraaie verpakking vol foto’s en een informatief verhaal van de Britse “muziekjournalistverteraan” Chris Welch. De hoes had wel iets smaakvoller gemogen. Wie niet van verzamelingen houdt, maar toch op ELP-reis wil, kan blind de verse heruitgaven van de eerste drie albums aanschaffen. De daaropvolgende drie volgen later dit jaar.

Wouter Bessels