Emerson, Lake and Palmer

Trilogy

Info
Uitgekomen in: 1972
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: Manticore
Website: www.emersonlakepalmer.com
Tracklist
The Endless Enigma Part One 6:44
The Fugue 1:55
The Endless Enigma Part Two 2:00
From The Beginning 4:13
The Sherriff 3:20|
Hoedown 3:20
Trilogy 8:52
Living Sin 3:10
Abaddon's Bolero 8:06
Keith Emerson – Hammond orgel C3, Steinway piano, Zoukra, Moog synthesizer III C, Mini Moog model D
Greg Lake – zang, basgitaar, elektrische- en akoestische gitaar
Carl Palmer – drums
Works Vol. 1 & 2 (2009)
The Ultimate Collection (2004)
In The Hot Seat (1994)
Works Live (1993)
Live At The Royal Albert Hall (1993)
The Atlantic Years (verzamelaar) (1992)
Black Moon (1992)
In Concert (1980)
Love Beach (1978)
Works Vol. 2 (1978)
Works Vol. 1 (1977)
Welcome Back My Friends... (1974)
Brain Salad Surgery (1974)
Trilogy (1972)
Pictures At An Exhibition (1972)
Tarkus (1971)
Emerson, Lake And Palmer (1970)

“Trilogy” is het favoriete Emerson, Lake & Palmer-album van Greg Lake en dat is begrijpelijk. De uit 1972 stammende plaat, de derde van het illustere trio, laat namelijk perfect horen waarom het de band destijds zo voor de wind is gegaan. Je kan er niet omheen: het tomeloze talent van Keith Emerson op het  Hammond orgel, de Steinway piano en de Moog, de imposante stem van zanger/bassist Greg Lake die sporadisch ook akoestische- en elektrische gitaar speelt en het dynamische drumwerk van Carl Palmer. Toch is het niet alleen hun individuele klasse die de band zo veel succes heeft gebracht. Het is ook de enorme chemie tussen de drie die daar voor zorgde en laat deze verbroedering nu in alle toonaarden van de door Hipgnosis ontworpen hoes afspatten. Zelden hebben drie neuzen zo dezelfde kant op gewezen.

De pioniersdriften van het stel komen direct al goed naar voren in het eerste deel van The Endless Enigma. Het stuk begint met een hartslag, iets dat later ook is gedaan door onder andere Pink Floyd en Jethro Tull. Iele klanken van de synthesizer en wat hoekige piano-akkoorden die ondersteuning krijgen van basgitaar en drums voegen zich daarbij en via een paar flitsende orgelexercities mondt het stuk uit in het feitelijke nummer. The Endless Enigma is meeslepend en groots. Het eerste deel eindigt met pianospel en ongemerkt zit je in het klassiek getinte The Fugue, een kort piano-intermezzo. The Endless Enigma sluit af met deel twee waarin de eerdere bombast op een ‘larger than life’-achtige  manier herhaald wordt. De majestueuze zang en het ziedende orgelspel zijn er heerlijk. De euforie is groots.

Het nummer laat onverbloemd horen hoe excellent de bandleden progressieve rock kunnen schrijven. Dat de muziek bol staat van de dadendrang en af en toe zowat uit z’n voegen barst, is iets dat de band heel goed in de gaten had. “Trilogy” kent dan ook een tweetal zogeheten compensatienummers. We  hebben het  hier over From The Beginning en The Sherriff, lichtvoetige nummers die elk op hun eigen manier wat druk van de ketel halen. From The Beginning is een akoestisch gitaarnummer van Greg Lake met een elektrische gitaarsolo halverwege. Het ligt in de lijn van bijvoorbeeld Lucky Man, maar het heeft wel wat minder uitstraling. Het leverde de band een bescheiden hitje op in de Verenigde Staten. The Sherriff heeft een luchtige western-feel die levensvatbaar is door het uitstekende orgelspel van Emerson. Het nummer eindigt met een ludiek stukje boogie woogie waarbij The Daltons in je hoofd gaan zitten. “Trilogy” is een beleving.

De a-kant van  het album sluit af met Hoedown en dat is verworden tot een iconisch nummer binnen het bandoeuvre. Regelmatig opende ELP zijn concerten met dit instrumentaaltje dat een bewerking is van een stuk dat de Amerikaanse componist Aaron Copland (1900-1990) geschreven heeft. Als je het dan hebt over wervelen, dít is wervelen.

De tweede kant opent met het complexe titelnummer waar vanaf de expressieve piano-intro de progressieve denktank weer wagenwijd openstaat. We horen hoe Emerson over z’n Moog galoppeert, terwijl hij moeiteloos de nodige hindernissen neemt (lees: tempowisselingen). Living Sin daarentegen is een niet al te verheffend nummer dat door het praatzingen af en toe wat Zappa-achtigs heeft. Het afsluitende Abaddon’s Bolero is een vrije interpretatie van de Bolero van Maurice Ravel,  een componist uit de 20ste eeuw. Dat vrije zit hem erin dat het nummer in vierkwarts staat en niet in het typerende driekwarts. Ook moet er melding van worden gemaakt dat Abaddon’s Bolero uit een geheel eigen thema bestaat. Het is een nummer dat je vaak moet beluisteren aangezien het subliem is als het eenmaal is ingedaald.

“Trilogy” is een album waarop de heren ELP met een geslaagde combinatie komen van complexiteit en  virtuositeit met een baanbrekend progressief maar tegelijkertijd toegankelijk resultaat. Als je op het internet kijkt zie je twee meningen regelmatig naar voren komen: ‘het album is onderschat’ en ‘het album is het beste van ELP’. “Trilogy” is hoe dan ook een album met uitstraling. In 2015 is bij Sony de “Deluxe Edition” verschenen met daarin drie schijfjes.

We hebben daar het originele album, een cd met speciale mixen inclusief een niet eerder verschenen versie van From The Beginning en een audio-dvd met daarop een 5.1 Dolby surround mix. Achter de knoppen heeft niemand minder dan King Crimson’s Jakko Jakszyk gezeten. Eigenlijk is het wel zo fair dat een album dat “Trilogy” heet daadwerkelijk met drie schijfjes in een doosje zit.

2016 Heruitgave:

Is het niet een beetje vreemd dat er een jaar na de Sony-versie alweer een Deluxe Edition van “Trilogy” op de markt is gekomen? Gaat overdaad hier niet heel erg schaden? Als je dan bedenkt dat BMG bezig is alle albums van Emerson, Lake and Palmer te heruitgeven, is het eigenlijk een begrijpelijke zet. De serie moet natuurlijk wel compleet blijven.

Echt iets nieuws onder de zon is er niet, tenminste, als je de Sony-versie al hebt. De BMG-editie bevat op de eerste cd eveneens de 2015 remaster van het originele album. Cd 2 laat de fraaie, heldere stereo mix horen die Jakko Jakszyk (King Crimson) gemaakt heeft. En ook die komt van de Sony versie. Deze mix wordt wederom voorafgegaan door een wat andere versie van From The Beginning. De schijf sluit af met een daverende live-uitvoering van Hoedown. Het nummer laat onverbloemd horen hoe extreem bekwaam Keith Emerson  was. We hebben dus slechts twee extra nummers. Wel is het jammer dat het boekje niet vermeldt waar en wanneer die live-opname gemaakt is. Het is maar een minuscuul puntje aan een heruitgave die niet gemist mag worden.

De mix van Jakszyk is geweldig en dat compenseert het lage aantal bonustracks. Aan de andere kant: de plaat is dusdanig goed dat meer toeters en bellen eigenlijk niet nodig zijn.

Dick van der Heijde
Koop bij bol.com

Send this to a friend