EnchantAlbum

Het is alweer tien jaar geleden dat het voorlaatste album “Tug Of War” verscheen, dus Enchant heeft ruim de tijd genomen voor het meest recente album “The Great Divide”. Hoewel, eigenlijk heeft men tussentijds vooral gewerkt aan diverse soloprojecten, met name Ted Leonard was actief in ‘Thought Chamber’ ‘Spock’s Beard’ en ‘Affector’ en Bill Jenkins heeft de tour met ‘Sound Of Contact’ luister bijgezet. Hoe dan ook, in ongewijzigde samenstelling sinds “Tug Of War” heeft men in volle samenwerking een splinternieuw album ter wereld gedragen.

Ondanks het meer dan progressieve karakter dat de muziek van Enchant van meet af aan tot het betreffende genre doet behoren, is voor mij altijd de sterkste troef ‘het liedje’ geweest. Wellicht is het meest relevante album in dit opzicht “Juggling 9 Or Dropping 10” waar overwegend ijzersterke composities op staan. Dat de band zich steeds ten volle ontwikkelt, blijkt wel uit “Tug Of War” waar men flink stevig uitpakt en toch wel een ander geluid laat horen. Het is dus geen verrassing dat “The Great Divide” opnieuw, ondanks een herkenbaar geluid, een koerswijziging kent.

Dat men in gelijke delen bijdraagt aan dit album is goed te horen. Er is nauwelijks een dominante factor te noemen en alle instrumenten zijn aan elkaar gewaagd. Ten opzichte van de vorige albums is flink meer aandacht besteed aan de drums en bas, zowel creatief als in de mix. Hierdoor is een extra dimensie toegevoegd aan het totaalgeluid. Ook het toetsenwerk staat iets meer in de schijnwerpers en hierdoor krijgt de muziek zo nu en dan een flink symfonisch karakter en is het op die momenten niet louter progrock wat de klok slaat. Je kan dus gerust stellen dat Enchant geen herhalingsoefening brengt, maar hoe zit het dan met ‘de sterkste troef’? Nou, daar hoef je je geen zorgen om te maken. Hoewel vandaag nog meer ruimte is voor fantastische instrumentale uitspattingen, staat het liedje nog steeds centraal en pakt men sterker uit dan ooit. Centrale thema qua tekst is de zoektocht naar zingeving, angst voor de dood en andere relevante vraagstukken. Luisteren is dan ook in dit opzicht de moeite waard. De composities zijn overwegend mid-tempo, kennen vaak zeer boeiende en heerlijk pakkende instrumentale liedjes binnen de liedjes en luisteren vertrouwd lekker weg. Eens temeer zijn in ruime mate de meest waanzinnige gitaarsolo’s te horen, maar ook dan wordt de aandacht nooit afgeleid van waar het om werkelijk om draait. Toch nog steeds een verademing binnen de progrock wat mij betreft.

Ik kan gelukkig zeggen dat “The Great Divide” in alle opzichten een geweldige comeback is van deze betrouwbare band. Productie, eindmix, songs en instrumentale invulling zijn van heel grote klasse en maakt tien jaar wachten meer dan de moeite waard.

Govert Krul
CD:

LP + CD: