Endtime OdysseyAlbum

Een inleiding schrijven is als recensent soms lastig. Binnen een pakkende inleiding wil je de lezers niet gelijk laten weten of een cd heel goed is, of juist heel slecht. Want wanneer een cd erg goed is, verraad je in de inleiding misschien al (te)veel. Wanneer iets slecht is haakt de lezer vaak af, want waarom verder lezen als een cd toch niet goed is? Lastig is het wel, want soms wil je aan het begin van recensie al een conclusie van je af schreeuwen..

De Belgische band Endtime Odyssey ziet het levenslicht in Leuven in het jaar 2012. De band is ruim anderhalve jaar bezig om een volledig line-up te bewerkstelligen, waarna er in 2015  na flink oefenen een gelijknamige ep uitgebracht wordt. De band bestaat uit vijf bandleden die voortkomen uit verschillende muziekgenres en het gezelschap verklaart in eigen woorden op Facebook Moderne Metal te produceren. Wat die term in de muziek van Endtime Odyssey betekent kan je helaas in de band’s biografie niet vinden.

De formatie geeft in die biografie aan dat de bandleden breed georiënteerd zijn in hun muzikale ontdekkingstocht, van Abba tot aan Frank Zappa. Kijk, daar gaan we al. Er is natuurlijk niets verkeerd aan het feit dat je van beide acts houdt, maar als je dat ventileert in je biografie wordt het wat gevaarlijk. Niet dat je beide acts hoort in de muziek, maar ergens blijft die zin in je onderbewustzijn hangen als een vlieg boven je barbecue. Telkens is er die angst dat de vlieg op je vlees gaat landen.

Mijn eindvonnis valt ondanks mijn inleiding vrij snel in deze recensie. Er zit namelijk geen echte homogeniteit in het totaalpakket van de composities en behoorlijk bepalend voor mijn negatieve vonnis is de zanger van het gezelschap. Ik word namelijk enorm cynisch als ik de cd voor de eerste keer beluister. Indien Lio Meesse deze recensie leest; het is echt niet persoonlijk bedoeld, maar het vocaal begeleiden van deze muziek is helaas vólkomen mislukt. Maar ook drummer Steve Vanderperren zingt bij tijd en wijle mee in de tracks en die kennen we nog van de band Corpus. Ook binnen die band was de zang niet helemaal op orde en pikant detail: Meesse vervult een gastrol op de (enige) cd die Corpus ooit heeft uitgebracht.

Op zich is de klank van Meesse helemaal niet verkeerd. Hij heeft zo nu en dan een mooi rauw randje op zijn stembanden en in de bevlogen dramatiek komt er ook nog best wel iets moois uit. Maar zo’n beetje alle zanglijnen zijn totaal verkeerd geplaatst; vals en… tja…

Muzikaal gezien is het allemaal ook geen hosanna. De toetsen klinken onomwonden fout en blinken uit in simplisme. Veel van die geplakte toetsenpassages zijn overbodig, vervelend en volkomen willekeurig geplaatst. Net of de verantwoordelijke voor de eindmix zich vergist heeft waar de toetsenriedels van Veronika Martinová geplaatst moesten worden. Neem bijvoorbeeld Sinners’ Paradigm, dat nummer wordt totaal ontsierd door vervelende bliepjes en kriegelige akkoorden. En je kan de band niet beschuldigen dat ze elkaar afvallen, ook de toetsen zijn regelmatig vals. Enkele tracks beginnen best interessant, zoals Metal On Skin maar ja, dan komt zanger Meesse weer om de hoek kijken om die laatste sprankjes hoop volledig de grond in te boren.

En de andere instrumentalisten? Toegeven, zo nu en dan heb je wel het gevoel dat je naar goede bedoelingen luistert, maar bovengemiddeld geraakt het nergens. Veel maatgevoelig gepriegel maar ook een pretentieuze en hoogdravende song als Stargazer, die met veel gewicht wordt gebracht is ongelooflijk slecht uitgevoerd. De akoestische gitaar klinkt alsof die twee weken in een sloot heeft gelegen waar een paar nachtensneeuw en vrieskou is overheen gegaan. Alleen als je zorgvuldig analyseert kan je drummer Steve Vanderperren onderscheiden als goede drummer, en is gitarist Tim Verheyden  redelijk begaafd, maar daar is alles mee gezegd.

Wat kan je deze band kwalijk nemen? Het niet beschermen van de zanger, maar ook van zichzelf, voor recensenten die zichzelf moet inhouden om niet voluit te gaan in de conclusie van een recensie. Hebben er geen onafhankelijke personen meegeluisterd tijdens de opnames en zijn er geen naasten binnen de band die wellicht wat tegengas hebben gegeven?

Ruard Veltmaat