Enemy Of RealityAlbum

Veel symfonische metalbands hebben door hun meeslepende arrangementen welhaast iets theatraals. Net alsof ze in een Romeinse tragedie spelen. Het is dan ook geen raar idee van deze band om een mythe als uitgangspunt voor een conceptalbum te nemen. “Arakhne” is gebaseerd op de klassieke fabel waarin Pallas Athena, godin van de wijsheid, een overmoedige raamweefster verandert in een spin. Heeft Enemy Of Reality met deze adaptatie een klassieker afgeleverd of komt hun hoogmoed, evenals de betreffende raamweefster, voor den val?

De muziek van Enemy Of Reality doet me met name denken aan Nightwish. De arrangementen op dit album zijn dan ook groots, theatraal en een tikkeltje zweverig. Dit wordt het beste geïllustreerd door Showdown. Een wervelende compositie die weliswaar ietwat ‘campy’ overkomt, maar waar de band ook de ene na de andere gave gitaarlijn introduceert. Op dit nummer is bovendien Therion zangeres Chiara Malvestiti te horen en dat is niet de enige gastbijdrage op deze plaat. Ook Rhapsody In Fire zanger Fabio Lione en Annihilator zanger Jeff Waters zingen ieder op een nummer mee. De zang van Iliana blijft echter de grootste troef van deze band en “Arakhne” is voornamelijk door haar zang bijzonder vermakelijk.

Hoewel ook de rest van de muziek goed is verzorgd, slaat de verveling halverwege toe. Het album ontbeert variatie en menig nummer verdient een betere spanningsopbouw. Het korte piano-intermezzo op I Spare You laat zien dat de band, door het toevoegen van slimme details, enorm zou kunnen imponeren. Een zeldzaam kippenvelmomentje! Daar staat tegenover dat de elektronische effecten op Time Immemorial kant nog wal slaan. Dit gemis aan diepgang is het grootste struikelblok op dit album, hoewel de vlakke productie ook roet in het eten gooit. Door de bovenstaande kritiekpunten is deze plaat, vergeleken met het debuutalbum “Rejected Gods”, een stap in de verkeerde richting. Die plaat had een gevarieerder klankenpalet en de nummers kenden een betere opbouw. Het is dan ook te hopen dat de band in de toekomst wat creatiever uit de bus komt.

Ten slotte merk ik nog op dat de hoes en het boekje opvallend mooi zijn. Hoewel het artwork uiteraard geen onderdeel van de muziek is, geeft het een conceptalbum net dat extra laagje glans.

“Arakhne” is kortom geen perfecte plaat, maar de muziek is wel erg vermakelijk. Hoewel dit album wat diepgang mist, kunnen liefhebbers van female fronted metal hieraan geen buil vallen. Het debuut van Enemy Of Reality is echter een stuk beter.

Luke Peerdeman