Entering PolarisAlbum

Je kunt het eigenlijk ronduit zeggen: Tom Tee wordt op handen gedragen binnen Progwereld kringen. En dat is op zich wel bijzonder, want Tee is niet vies van het stevige metalen werk en Progwereld is in essentie een progrock-site. Hoewel… we weten inmiddels dat steeds meer metalliefhebbers onze site weten te vinden. Daarnaast worden we inmiddels bedolven onder recensie verzoeken van labels, bands en promotors uit die hoek. Dat Entering Polaris in onze bibliotheek een plekje verdient lijkt ons daarom evident.

Zoals gezegd, de Belgische gitarist Tom Tee komt uitgebreid aan bod op deze site. Cd’s van 23 Acez, Neo Prophet, In Motion, en natuurlijk Entering Polaris zijn allemaal voorzien van een recensie. Daarnaast is hij actief binnen een groot aantal andere bands, die overigens vaak richting de extreme metal gaan. 2023 wordt wel een heel bijzonder jaar voor de Belg, want hij brengt maar liefst vier volledige albums uit en maakt daarbij gebruik van niet de minste vocalisten.

Binnen die reeks van vier albums behandel ik er nu twee, die als dubbelalbum worden uitgebracht. “Atlantean Shores​” en “And Silently The Age Did Pass” zijn de eerste fysieke wapenfeiten voor de overactieve Belg in dit (voor hem waarschijnlijk) belangrijke jaar. Want naast deze twee releases presenteert hij dit jaar met zijn band Thorium ook nog eens een nieuwe cd. Ga er maar aan staan.

In essentie is de muziek op beide albums gegoten in de vorm die we gewend zijn van mannen als Arjen Lucassen en Tobias Sammet, met projecten  als Ayreon, Star One en Avantasia. Daarnaast zijn er nog veel meer invloeden te bespeuren, Shadow Gallery is daar één van. Ik zal je niet lang in onzekerheid houden of de muziek ook dezelfde kwaliteit heeft; die komt wat mij betreft akelig dicht in de buurt van genoemde namen. We worden namelijk getrakteerd op smaakvolle composities met veel strijkwerk, prachtige akoestische passages, Spaanse gitaren en zang van een hele batterij aan zangers en zangeressen.

Dat betekent dat we over deze twee cd’s klassieke metal voorgeschoteld krijgen, maar ook progressieve metal en power metal, naast symfonische en akoestische passages. Kort gezegd is alles bij elkaar smaakvol gevarieerd. Die “ongesorteerde” stevige metal is vooral te vinden op “Atlantean Shores”. Een typisch voorbeeld van een Lucassen-vibe vind je in het fantastische Sands of Time. Dit is een geweldige track met veel diversiteit in de vorm van metal  à la Metallica. We horen bijpassende venijnige zang, bijzondere akoestische toevoegingen als een Spaanse gitaar, Arabische fluit, mediterrane achtergrondzang en een meeslepende gitaarsolo. De talenten van Tee als gitarist horen we vooral in The Tempest And The Sea. Gevarieerd, met strakke riffs en een melodieuze sologitaar is dit een klassieke metalsong, maar ook weer met een subtiele Spaanse gitaar en dito handklap, heerlijk!

Voor het vocale gedeelte van de cd’s maakt Tee gebruik van een flink aantal, zeker niet misselijk te noemen zangers, aangevuld met enkele zangeressen. Hij heeft ook een aantal grote namen weten te strikken. De voor de gemiddelde Progwereld-volger bekendste vocalisten zijn Mike Andersson, Nick Holleman, Roy Khan, Arno Mensen, Fabio Lione, Jeffrey Rademakers en Lance King. Dit gezelschap staat garant voor een heerlijke diversiteit aan zangstijlen. Hier en daar zijn er ook wat grunts te horen. 

“And Silently The Age Did Pass” is de rustige, akoestische versie van deze rockopera: veel strijkers, veel melodie en veel melancholie. Vooral het vierdelige …and Silently the Age Did Pass is een juweel op het album met mooie zang met smaakvolle achtergrond koren en veel akoestische gitaren en piano. Overigens staan er ook rustige nummers op  “Atlantean Shores”, Do Raindrops Aspire To Be Oceans? is een smaakvolle ballade met een duet tussen Roy Khan en Audrey Dandeville. Voor alle duidelijkheid, ik betitel beide albums als rockopera, maar volgens de filosofie van Tee zijn de nummers op zichzelf staand en niet per definitie als concept bedacht. Hoe dan ook is het aan te raden de cd’s tijdens de eerste draaibeurten in de volgorde zoals ze op de cd staan te luisteren. Als toetsenfanaat heb je pech, toetsen zijn nagenoeg niet te vinden op deze cd’s, op wat pianopartijen na, maar binnen het rijke en melodieuze pakket mis je die ook niet echt.

Als eindconclusie durf ik nog geen definitief oordeel te geven, behalve dat deze twee cd’s tot grote hoogte kunnen groeien. Ze zijn simpelweg niet in een paar luisterbeurten te beoordelen en daarmee raken we de kern van deze recensie. Er bestaat een kans dat we voor metalheads een potentieel meesterwerk in handen hebben. Maar, mischien kunnen we pas een goed oordeel vormen na het luisteren van de nog te verschijnen cd’s “Myths In Motion” en “Songs Of Ivory And Obsidian”. Dan vallen de vier albums als geheel waarschijnlijk het beste te beoordelen. Een ding is duidelijk, als liefhebber van rockopera’s van Ayreon en Avantasia is dit een must-hear. Ben je liefhebber van vinyl? Er zijn slechts 250 exemplaren van elke plaat beschikbaar. Ga het luisteren.