EntheogenAlbum

De hedendaags muziekindustrie is ondoorzichtig. Het gaat vooral om geld, maar soms ook om de gunfactor.

Zoals wel vaker is Entheogen het resultaat van een niets ontwijkende, altijd motiverende en eeuwige speurtocht naar goede muziek. Zo her en der beschik ik op verschillende platforms over handlangers die mijn smaak soms feilloos aanvoelen. Niet altijd raak, maar vaak ook wel. Deze keer werd ik gewezen op een album dat niet in fysieke status is uitgebracht, maar wel te beluisteren is via Spotify.

Het gaat om de Belgische band Entheogen. Dit ietwat studentikoze kwartet heeft onder de naam “Transmogrify” een debuterende parel in een dynamisch stromende oceaan van melodieuze metal geproduceerd. De eerste luisterbeurt was gelijk meteen raak, maar er viel na de eerste luisterbeurt nog veel meer te ontdekken. Dit album is hun eerste langspeler, in 2020 kwam de ep “Other World” via de digitale platformen uit.

Het is moeilijk deze band in het juiste vakje te duwen. En misschien moeten we dat ook niet willen. Entheogen bestaat uit vier Gentse muzikanten, afkomstig uit verschillende muziekstromingen en zij hebben nu twee officiële releases op de markt gebracht. Echter… beide niet (meer) op fysieke basis. “Other World” is zeer beperkt fysiek verschenen en kan je alleen nog downloaden via Bandcamp en beluisteren via Spotify, maar daar houdt het dan ook op. Dit nieuwe album is zelfs niet op Bandcamp te vinden.

Zoals gezegd, het duiden van dit album is ingewikkeld. In essentie spreekt deze band via de muziek progressieve metal van voor tot achter, voor een groot gedeelte instrumentaal en je vind er doom, death en black metal maar ook progrock. Er zijn sporen van virtuositeit alla Dream Theater en Thresholt, stevige (bas)ondertonen van Riverside en het heeft de extremiteit en diversiteit van Opeth en Wilderun, zowel in muziek als in vocale toepassingen. De grunts van zanger Laurens de Cock zijn meesterlijk aangenaam. De cd herbergt in feite vijf langere nummers aangevuld met vijf of zes lange en korte intermezzo’s die het album met identiteit versterken. Bijna vanzelfsprekend is het dat “Transmogrify” daardoor een conceptalbum is.

De cd begint met Hebe, wat als een relaxt intro met jazzy invloeden opstart. Daarna vallen we opnieuw rustig in Journey met een melancholisch gitaarintro. Prog of gitaarrock? Absoluut. Tot de derde minuut zijn intrede maakt, want dan rollen er onvervalste death metal grunts je kant op die overigens goed verstaanbaar zijn, blijer kan je deze recensent niet maken. Wat een power, wat een kwaliteit! Tempowisselingen, gevarieerde drums, stuwende gitaarpartijen, atmosfeer en diversiteit is wat de toon slaat.

Je voelt dat deze band virtuositeit hoog in het vaandel heeft staan maar het gezelschap verzaakt niet of nauwelijks in dikdoenerij. Er is veel techniek, maar die staat in dienst van de songs en melodie. Een voorbeeld waarin techniek met progressiviteit op uitstekende manier gemend wordt is Cycles. Hoewel de song misschien omschreven kan worden als fragmentarisch, blijft het geheel helder en duidelijk. Een duidelijke metalen gitaarachtergrond vermengd met een elektronische melodie en een terugkerend thema. En als er een track genoemd moet worden waar de mannen de neiging tot virtuositeit niet kunnen onderdrukken, zou dat Compulsive Apprehension Of Modern Consciousness zijn.

Labyrinth heeft typische Riverside kenmerken maar de Belgen produceren een stukje steviger dan de Polen. Als er één nummer is waarin de band kenmerkend is in zijn repertoire, dan is het Moons Of Jupiter. Dat is het absolute hoogtepunt betreffende schoonheid. Een geweldige track waarin de contrasten van deze band perfect tot uiting komen.. Snoeiharde grunts, een metalen maar ook blues gitaargeluid, een overijverige drummer en een melodieuze gitaarsolo. Wat een toptrack! Het ‘Marillion like’ Ganymede sluit het album vervolgens af.

Afsluitend kan ik alleen maar mijn verbazing uitspreken over dat deze band nog niet is ontdekt en aangehaakt is door een label. Daarbij, je mag ook kritisch naar de band zijn; breng deze cd uit in eigen beheer en laat de persing kostendekkend zijn. De muziek verkoopt zichzelf, maar het kan een significante opstap zijn naar een groter publiek. Deze cd heeft een waarde die verzilverd kan worden in klinkende verkoopresultaten wanneer het fysiek op de markt komt, Immers, de prog en metal fans zijn trouwe kopers van materiaal dat vastgehouden en visueel bewonderd kan worden.

Liefhebbers van de genoemde namen en diversiteit binnen gitaarmuziek moeten dit absoluut eens proberen. Gun het jezelf en deze band. Wat mij betreft: een nieuwe ster binnen de wereld van prog-metal is geboren.