EpicaAlbum

Epica! Epica! Epica!

Op die manier begint de audio-cd die het boek “The Road To Paradiso” van Epica vergezelt. Een verrassend, vernieuwend en uniek creatief concept, dat inmiddels al heeft geleid tot een volgende primeur. Epica is de allereerste band die met een boek in de Nederlandse Album Top 100 is beland. Geen slechte prestatie voor een groep die pas vier jaar aan de weg timmert. Over het verloop van die stormachtige carrière gaat “The Road To Paradiso”, een naslagwerk dat niet alleen voor de fans, maar zeker ook voor de groep zelf van onschatbare waarde is. Zij kunnen, aan de hand van dit gedetailleerde tijdsdocument, eindelijk eens rustig terugkijken op de talloze stations die de altijd maar voortrazende Epica-sneltrein, sinds zijn vertrek in 2002, is gepasseerd.

Het boek heeft als titel “The Road To Paradiso” meegekregen, omdat het de route beschrijft die Epica is gegaan, vanaf zijn oprichting in 2002 tot aan de opnames van een dubbel-dvd, op 4 mei 2006 in een uitverkochte muziektempel Paradiso te Amsterdam. Op diezelfde datum en plek vond heel toepasselijk ook de presentatie van de Nederlandstalige versie van het boek plaats. Inmiddels is er ook een Engelstalige variant in de handel. Het boek begint met een voorwoord van gitarist en oprichter Mark Jansen, die het 94 pagina’s tellende document opdraagt aan zijn immer behulpzame vader.

In “The Road To Paradiso” vind je dus de complete historie van Epica terug. Het verhaal begint met de breuk tussen After Forever en Mark Jansen, die leidt tot de oprichting van Sahara Dust (de aanvankelijke naam van Epica) en eindigt met Mark’s bespiegelingen over het nieuwe songmateriaal voor het in de steigers staande derde groepsalbum. Op de tussenliggende pagina’s passeren allerlei vermakelijke anekdotes de revue, komen de afzonderlijke bandleden uitgebreid aan het woord en worden je tal van kijkjes in de Epica-keuken gegund, bijvoorbeeld bij de diverse opnames van videoclips. Er is veel ruimte voor Epica’s belevenissen op vreemde bodem. Vooral de uitstapjes naar Midden- en Zuid-Amerika, waar zich soms hysterische taferelen met uitzinnige fans afspeelden, worden uitvoerig belicht. Al deze lekker leesbare vertelsels worden uitbundig omlijst met een grote hoeveelheid fraaie foto’s uit verschillende bronnen. Heel speciaal zijn de zeven pagina’s waar de fans hun medewerking aan hebben mogen verlenen. Die zijn namelijk vroegtijdig bij het project betrokken met het verzoek om verhalen en foto’s naar de band te sturen. Een selectie van die foto’s en verhalen zijn daadwerkelijk in het boek terechtgekomen. Een mooie geste naar die hondstrouwe fans uit vele verschillende windstreken.

De bijgevoegde cd, die bestaat uit zestien tracks, begint buitengewoon verrassend met Welcome To The Road Of Paradiso, een vrijwel onbewerkte uitvoering van Caught In A Web (“The Score”). Wat volgt is een drietal demoversies van respectievelijk Adyta, Cry For The Moon en Quietus. Deze songs worden steeds voorafgegaan door een korte gesproken inleiding, waarin enkele leuke details en achtergronden bij het ontstaan van deze nummers worden onthuld. Van Quietus (Silent Reverie) is de single versie uit 2005 present op deze cd. Met het nog nooit uitgebrachte The Fallacy, dat steunt op een dartele dancebeat, komt Epica verrassend en apart uit de hoek. Een grappige zijsprong. Daarna is het de beurt aan een trio live tracks, dat van enig commentaar wordt voorzien door gitarist Ad Sluijter. Blank Infinity en Mother Of Light zijn opgenomen tijdens een optreden in De Effenaar in Eindhoven op 5 januari 2006 en Solitary Ground , met een minder in vorm zijnde Simone Simons, werd op geluidsband vereeuwigd in het Spaanse Barcelona op 27 oktober 2005. Na deze ‘levende klanken’ kunnen we nog genieten van een ingetogen pianoversie van Linger en Epica’s overtuigende orkestrale bewerking van Crystal Mountain, een nummer dat ooit ontsproten is aan het muzikale brein van de betreurde Chuck Schuldiner (Death). Met het ambient-achtige Purushayita, dat eigenlijk voor “The Score” werd gecomponeerd maar dat album niet haalde, komt deze interessante cd, die qua songpositionering de opbouw van het boek nauwgezet volgt, aan zijn einde.

“The Road To Paradiso” is verplichte kost voor de Epica-fan. Maar ook al behoor je niet tot die categorie van mensen, dan nog is dit unieke Photo Sound Book best de moeite waard. Het gunt je een verhelderend kijkje achter de schermen bij een jonge band in volle ontwikkeling. Als lezer zit je op de eerste rang en word je bijna onderdeel van het boeiend beschreven succesverhaal. Dit boek leest als een trein, een voortrazende Epica-sneltrein.

Joost Boley