EpsylonAlbum

Gewoon een kwestie van aanpak.

Waar de meeste power-metalgroepen zich te buiten gaan aan een onophoudelijke stroom van dubbele basdrums, pakt Epsylon dat heel anders aan: subtiel en gedoseerd.
Waar de meeste gothic-rockgroepen elkaar de loef trachten af te steken met de smerigste grunts, pakt Epsylon dat heel anders aan: gewoon weglaten!
Waar de meeste melodieuze-rockgroepen al snel eentonig gaan klinken en zelfs gaan vervelen, pakt Epsylon dat heel anders aan: gevarieerder.

Epsylon is een groeibriljantje afkomstig uit België. Vooralsnog bestaat de groep uit het duo Yves Vermeersch en Sylvie Boisieux. De eerste is een jonge multi-instrumentalist en autodidact. Zijn wat oudere (muzikale) en meer ervaren partner is een voormalig klassiek geschoolde balletdanseres uit Wallonië die haar zangopleiding in de Verenigde Staten genoot.
Om hun muzikale dromen als duo te gaan realiseren verlieten zij in 2006 de groep waarin zij vier jaar speelden. Samen droomden ze over een eigen groep die melodieuze power-metal maakt.
Met Epsylon en het debuutalbum “The Gift” is deze droom nu werkelijkheid geworden. Het muzikale vakmanschap van componist Vermeersch is gekoppeld aan de (tekst)schrijvende talenten van Boisieux, een gouden greep. Voeg aan het duo een paar prima uitvoerende sessiemuzikanten toe, laat de productie verzorgen door een ervaren producent (Frank van Bogaert) en je hebt een album dat zich onderscheid van de massa’s albums van groepen die in het zelfde muzikale straatje opeen gepakt staan.

“The Gift” is een uitgebalanceerd album. De muzikale en vocale variatie is de kracht van het album en draagt bij aan de goede vertering ervan, zelfs voor diegenen die in het bos van dit genre de bomen nog maar moeilijk kunnen ontwaren. Naast Boisieux als vaste zangeres zijn er vocale gastrollen voor Heather Shockley (Rock Ignition) en Jan S. Eckert (Masterplan). De laatste doet met zijn onorthodoxe en rauwe zang zelfs wat denken aan Savatage’s Jon Oliva. En omdat hij het zo naar zijn zin had heeft hij ook de basgitaar nog ter hand genomen.

Goed voorbeeld van de vocale variatie is het stevige en energieke Liar, waarin Eckert en Boisieux de zangpartijen netjes verdelen. Het contrast tussen deze twee is bizar groot maar heeft een verrassend goede uitwerking. Net als op dit nummer valt op het album de voorliefde van Vermeersch en Boisieux voor groepen als Gammaray, Stratovarius, Epica en Masterplan goed te horen. Maar er komen op “The Gift” ook flarden Ayreon en Within Temptation voorbij.

Thema van de cd zijn de verschillende levensfasen in een mensenleven en de emoties die daarin een rol spelen. Dit alles is door Boisieux in fraaie soms persoonlijke teksten gegoten. Het gáát dus ook nog eens ergens over en dat mag in dit genre ook wel eens gezegd worden.

Absoluut hoogtepunt op dit album, dat eigenlijk geen zwakke nummers kent, is Broken Dreams. Het is een mid-tempo nummer, wat muzikaal perfect uitgebalanceerd en vocaal van een hoogstaande kwaliteit is. Er zit een passage in het nummer waarbij je denkt dat het nummer is afgelopen, maar dan plots een geweldige doorstart maakt. Genieten! Andere hoogtepunten zijn Forever Angel, een rustig nummer met een erg mooi duet van Boisieux en Eckert, het statige en middeleeuws aandoende The Pirate met invloeden van Ayreon en het briljante Devil Incarnated waarin hoofdrollen zijn weggelegd voor Vermeersch op gitaar en Jeroen Simons op drums.
Zeker Simons mag in deze recensie niet onvermeld blijven. Op de juiste gedoseerde momenten weet de voormalige Epica-drummer de vellen uitstekend te raken.

Het is jammer dat dit album op de valreep van 2008 is verschenen, op een moment dat vrijwel iedereen zijn jaarlijst al gereed had. Een weekje later en het schijfje was ongetwijfeld een grote kandidaat geweest voor de jaarlijsten van 2009.

Met “The Gift” hebben deze vriendelijke zuiderburen mij uitermate verrast. Ondanks dat ik geen bijzonder groot aanhanger ben van muziek uit dit genre, is het eindresultaat verbluffend te noemen. De muziek zal de gemiddelde progressieve rockfan zeker bekoren. Ook het artwork en het 28 pagina’s (!) dikke cd-boekje zijn goed verzorgd.

Inderdaad, het is gewoon een kwestie van aanpak. Het is aan jou om dit geschenk te grijpen.

Hans Ravensbergen