Equilibrio VitalAlbum

Equilibrio Vital is een band uit Venezuela en hier betreft het een heruitgave van het debuut uit 1983 (raar genoeg minus één track), met daaraan toegevoegd wat nieuwe tracks uit de periode 2000-2003. De cd is opgedragen aan de in 2001 overleden gitarist Marcos Chacón, die een prominente rol speelt op deze plaat.

Het materiaal van het debuut, de eerste vijf nummers op deze cd, grenzen aan het briljante. De soms zeer slechte productie doet geen afbreuk aan de kwaliteit van de muziek, die soms een beetje overkomt als proto-prog (zeg maar prog uit -pakweg- 1884). De typische Zuid-Amerikaanse sfeer doet bij mij gelijk het Santana-belletje rinkelen, maar dan met een gitarist met een andere gitaarstijl en zonder hinderlijke percussie. Maar vergelijkingen zijn zinloos, Equilibrio Vital staat compleet op zichzelf.

De hoogtepunten staan gelijk aan het begin. Guerra is een genot om naar te luisteren, een dijk van een prognummer, vol gitaarsolo’s en opgenomen met veel echo, zodat er een lekkere live-sfeer van het nummer uitstraalt. Woodstockliefhebbers zullen hiervan smullen, en ik ben daar zeker één van.

El Imigrante is mijn persoonlijke favoriet. Hier zingt Chacón samen met zangeres Elena Prieto. Dat maakt dit nummer tot een topper. Het heeft een heerlijke melodie en met name Prieto zingt de sterren van de hemel.

In het nummer Aliento Y Esperanza laat Guillermo Gonzalez horen prima met de fluit overweg te kunnen. De invloed van Il Balletto Di Bronzo komt naar boven, maar dat kan ook aan de matige productie liggen.

De drie laatste nummers zijn van recentere datum en laten horen waar Equilibrio Vital toe in staat was geweest, ware het niet dat het overlijden van Chacón duidelijk roet in het eten heeft gegooid. Met hem is een groot talent verloren gegaan. Met name de afsluiter A Mis Amigos, dat mij doet denken aan Sebastian Hardie, is een topnummer. Het instrumentale nummer heeft een heerlijke gitaarmelodie en wordt aangenaam afgewisseld met saxofoon. Dat smaakt allemaal naar meer. Ligt er nog meer in een Venezolaanse kluis?

Markwin Meeuws