Eveline's Dust Album

Nadat het Italiaanse Eveline’s Dust in 2013 een debuut ep uitgebracht had, startte het in september 2015 een crowdfunding campagne om de realisatie van de eerste echte langspeler voor elkaar te krijgen. Uiteindelijk resulteerde dit in 2016 in “The Painkeeper”, een conceptalbum waarvan het verhaal is gebaseerd op een Italiaans gedicht ‘Il Custode Di Dolori’. Het voert te ver om hier uitgebreid op de inhoud van het verhaal in te gaan, maar het doet mij sterk denken aan een variant op het oude duivelspact verhaal.

Volgens de bijgeleverde informatie is de band sterk geïnspireerd door Britse en Italiaanse progressieve rock uit de jaren ’70, maar ook door moderne prog en dan vooral door Steven Wilson. Dit is absoluut terug te horen in de muziek die een mooie mengeling is van genoemde stijlen. Hoewel deze Italiaanse band in het Engels zingt, heeft de muziek veel raakvlakken met de Italiaanse grootheid Banco Del Mutuo Soccorso.

Echter gedurende de diverse luisterbeurten van dit album was er één naam dit voortdurend bij me op bleef komen, namelijk die van het Amerikaanse Discipline. Dat begint al met de korte instrumentale intro Awake, dat in meerder opzichten wel wat weg heeft van de intro van Canto IV, het openingsnummer van het onvolprezen  Unfolded Like Staircase. De referenties naar deze band blijven gedurende het hele album terug komen, waarbij de vergelijking hoofdzakelijk de muziek betreft. Het gebruik van de saxofoon in NREM en A Tender Spark Of Unknown en het trage middenstuk met dissonant gitaarwerk in het sterke Joseph zijn ook mooie voorbeelden, maar het zijn vooral de vele tempowisselingen die dit vergelijk doen opgaan.

Hoewel Nicola Pedreschi veel minder expressief zingt dan Matthew Parmenter is zijn zang van bovengemiddeld niveau. In het zeer fraaie Vulnerable wordt dit nog eens extra versterkt door de prachtige samenzang met Carolina Paolicchi, waarna op het einde van het nummer het drukke thema van de intro weer terugkomt. Zoals het een echt conceptalbum betaamt komen verschillende thema’s op verschillende plekken terug op het album. En dat is geen straf, want dit is gewoon een erg goede plaat geworden. De vier muzikanten beheersen hun instrumenten prima, waarbij vooral het erg smaakvolle baswerk van Marco Carloni hier en daar opvalt.

Eveline’s Dust is er met behulp van crowdfunding in geslaagd om een zeer fraai album te maken. De mensen die hun geld in dit project hebben gestoken krijgen wat dat betreft echt waar voor hun geld. “The Painkeeper” toont aan dat we hier te maken hebben met een band met veel potentie. Ik zou mijn geld zeker in een volgende crowdfunding campagne durven steken, maar het zou me zeker niet verbazen als dat bij een volgend album helemaal niet meer nodig blijkt te zijn, ook al omdat Lizard Records de band inmiddels onder zijn hoede heeft genomen.

Ralph Uffing