EvenstateAlbum

Deze recensie zal ik eens met een bekentenis beginnen: ik vind dit een lekker plaatje. Maar ik moet er eerlijk bij vermelden dat dat wel even wat tijd nodig heeft gehad.

Evenstate is een nieuwe naam op het Nederlands progmetal front. In de bijgevoegde informatie worden Dream Theater en Symphony X als inspiratiebronnen genoemd. Dat dekt de lading behoorlijk. Persoonlijk vind ik de band nog het meest als laatstgenoemde band klinken. De Dream Theater-invloeden komen vooral uit de “Images And Words” en met name de “Awake” periode. De muziek blijft wel erg dichtbij deze bands, zodat er het allemaal niet echt origineel klinkt. Hoewel…
Deze band heeft toch wel iets – of beter gezegd iemand – dat het onderscheidt van hierboven genoemde bands en dat is dan meteen de reden dat het even duurde voordat ik dit op waarde wist te schatten: Moniek Smids.

Evenstate heeft een zangeres in de gelederen die behoorlijk anders klinkt dan de meeste zangeressen die in het genre actief zijn. Verwacht hier dan ook geen Floor Janssen of Sharon den Adel-achtige zang. In eerste instantie moest ik flink wennen aan haar stemgeluid, dat een flink stuk lager is dan bij veel andere dames. Maar wat een ontzettend krachtig geluid! Daarbij zoekt ze een aantal malen echt het randje op met haar stem (zonder daar overigens overheen te gaan). Voeg daarbij de tamelijk eigenzinnige teksten, waar ze voor het overgrote deel zelf verantwoordelijk voor is, die soms op het arrogante af zijn (Cannot Resist). Dat maakt dat het wel een paar luisterbeurten nodig heeft gehad voordat ik me realiseerde dat dit gewoon een dijk van een zangeres is. Die incidentele grunt van één van de heren in het slotnummer is wat mij betreft dan ook echt niet nodig.

Tijdens die meerdere luisterbeurten werd het me al wel snel duidelijk dat het hier instrumentaal allemaal wel snor zit. De band speelt ontzettend strak en gooit er hier en daar een aantal lekkere muzikale passages tegenaan. In Distorted Mirror hoor je tijdens een instrumentale passage halverwege het nummer een prachtig samenspel van beide gitaristen en hun toetsenman. Ook drummer Sascha Grutterink verdient een compliment. De toch niet echt eenvoudige nummers worden door hem hier retestrak dichtgetimmerd.

Voor een eventuele volgende plaat zou het trouwens wel lekker zijn om iets meer afwisseling in de muziek aan te brengen. “Inside” duurt iets meer dan 34 minuten, maar na dat half uur ben je wel murw gebeukt. Ben je echter niet vies van het betere technische beukwerk en wil je eens een ander stemgeluid, dan kun je deze schijf blind aanschaffen.

Ralph Uffing