EvergreyConcert

Tientallen keren heb ik ademloos naar de dvd “A Night To Remember” van de progmetalband Evergrey gekeken. Van het concert dat de band op deze dvd laat zien was ik erg onder de indruk. De band speelt hier met veel enthousiasme en professionaliteit. Strak, ruig en heftig, maar toch ook sfeervol en intiem. Ik nam mezelf voor om naar een concert van Evergrey te gaan, zodra zij in Nederland zouden optreden. Vrijdag, 10 november 2006 was het dan zo ver: de Zweedse Koningen der Zware Metalen speelden in De Kade in Zaandam!

Rond 20.00 druppelde de zaal langzaam vol met in het zwart geklede metalliefhebbers. Tegen de tijd dat openingsact Awake het podium betrad was de ruimte nog maar voor de helft gevuld, maar dat leek de band niet te deren. Enthousiast ging deze voor mij onbekende groep uit Londen van start. De muziek die Awake maakt deed mij een beetje denken aan Green Carnation, ten tijde van het album “The Quiet Offspring”. De muziek klonk erg melodieus, afwisselend en met een grote rol weggelegd voor de keyboardpartijen. Het publiek reageerde helaas wat slap en leek nog niet helemaal ‘awake’, maar voor mij was de band een aangename verrassing.

Een half uur later maakten de kortgeknipte bandleden van Awake plaats voor vijf weelderige, grote bossen haar: het was de beurt aan het woest ogende Avater om de zaal verder op te warmen. Avater is een Zweedse band die brute death metal maakt. Met het debuutalbum “Thoughts Of No Tomorrow” bereikten zij de top drie van best verkopende alternatieve albums in Zweden. Hoe zij die top bereikten, is mij echter een raadsel, want zo bijzonder vond ik de band niet. Het geluid bestond uit extreem snelle drums en razende gitaren, waarover de zanger boos heen gruntte en schreeuwde. Ieder bandlid op zich had zeker wel talent in zich, maar samen produceerden zij een grote bak herrie, waar weinig melodie in te herkennen was. Waar het muzikaal tekort schoot probeerde de band dit te compenseren met imposant gedrag. Zo dronk de zanger tijdens de nummers door niet netjes uit een klein flesje of blikje, maar lurkte hij aan een grote jerrycan. Verder heb ik een band nog nooit zo druk zien headbangen (in koor!) en deed de zanger zijn best om duistere, lugubere toespraken te houden tijdens de nummers door: “Dit nummer is voor alle vrouwen in de zaal. It´s about how to kill your man!” De blik die vriendlief me hierop toeworp sprak boekdelen. Er zaten vast mensen in het publiek die de muziek van Avater konden waarderen, maar mijn stijl was het niet.

Langzaamaan vormden zich cirkeltjes rook over het podium, waarna Evergrey eindelijk het podium betrad. Hetzelfde intro als op de dvd was te horen, gevolgd door hetzelfde nummer; Blinded. Ook veel van de volgende nummers die gespeeld werden staan op de dvd, aangevuld met nummers van het laatste album, “Monday Morning Apocalypse”. De setlist was een goede mix tussen oud en nieuw werk en ook rustig en ruig werd goed afgewisseld.

Meteen nadat voor het eerst aan de gitaarsnaren was geplukt en het drumstokje voor het eerst het bijbehorende toestel bereikte, zat de sfeer er goed in. Het was duidelijk dat het publiek gekomen was voor de hoofdact. Waar het publiek bij Awake vrij koel reageerde en bij Avater nog wat lauw, werd bij Evergrey binnen no-time het kookpunt bereikt. Niet verwonderlijk, want de donkere sound, strakke riffs, duistere teksten en meeslepende melodieën die de band produceert klinken aangenaam in de oren. De nieuwe basgitarist, Michael Håkansson, speelt nog vrij kort bij Evergrey, maar dit was niet te merken aan zijn baskwaliteiten. Het oude werk van Evergrey zat er bij hem al goed in, al stond hij nog wel wat onwennig en een beetje stijf op het podium.

“Heel veel bier drinken en weinig slapen!”, zo reageerde zanger Tom ooit op de vraag hoe hij zijn stem in vorm houdt. Tijdens het concert bleek dat hier niets van gelogen was. Tom heeft een herkenbaar stemgeluid; krachtig, een beetje rauw, maar op momenten ook emotioneel en gevoelig genoeg voor kippenvelmomenten. Zijn stem komt live nog beter (rauwer en emotioneler) uit dan wanneer er in de studio aan gekunsteld is. En ja, misschien komt dit inderdaad wel door de nodige slokken alcohol waarmee hij zijn strot tussen de nummers door oliet. Van een fles rum die een fan hem aanbood verdwenen er maar enkele slokken achter zijn kiezen (“Anders red ik het eind van de show niet…”), maar de flesjes Smirnoff Ice en glazen bier achter hem stonden er, anders dan het mineraalwater, niet voor niets.Enthousiasme alom, zowel bij het publiek als bij de band. Tom vertelde dat zij net terug kwamen uit Groot-Brittannië en dat zij daar voor bijna lege zalen hadden gespeeld. Dat De Kade goed gevuld was deed de band blijkbaar zo goed, dat zij halverwege de show de fans trakteerden op een extra nummer, dat het publiek zelf mocht uitzoeken. De keus viel op She Speaks To The Dead, een oud nummer dat afkomstig is van het tweede album van de band; Solitude-Dominance-Tragedy.

Na zo’n anderhalf uur speelgenot verliet de band het podium, al wetend dat men terug zou komen voor een toegift. De toegift bestond uit een oorstrelende keyboard- en drumsolo en ook de nummers A Touch Of Blessing en The Masterplan kwamen aan bod. Tijdens The Masterplan werden de stembanden van de bezoekers op de proef gesteld: de zaal werd in tweeën gesplitst en de ene helft moest de andere zien te overtreffen met het meezingen van het refrein. Hierna was er dan echt een einde gekomen aan de show.

Met een schorre stem, piepende oren en al een lichte spierpijn in mijn nek verliet ik uiteindelijk De Kade. Evergrey had een geweldige show weggegeven, waarmee voldaan werd aan de hoge verwachtingen die ik door de dvd gekregen had. Ook dit concert zal de geschiedenis ingaan als ‘A Night To Remember’!

Shireen Bekker